Robinson beschrijft mooie Yorkshire sfeerbeelden, maar is uit balans bij de breedvoerige en wat omslachtige dialogen.

Het is niet zo vreemd dat de in Canada wonende Peter Robinson steevast het Engelse Yorkshire als decor voor zijn boeken kiest. Immers, daar liggen zijn roots. Bang om de ‘touch’ met zijn geboortegrond te verliezen, is Robinson niet. Regelmatig keert hij terug en verder blijft hij via moderne media op de hoogte van het reilen en zeilen in Yorkshire. Bovendien gelooft Robinson heilig in wat Graham Greene beweert: “"Van schrijvers wordt altijd gezegd dat de eerste twintig jaar van hun leven de ervaringen vormen. De rest is observatie."” De auteur boft dus dat hij pas op tweeëntwintigjarige leeftijd naar Canada vertrok en veertig jaar later nog steeds voldoende empathie in zijn Yorkshire-thrillers kan leggen. ‘"Je kunt de jongen wel uit Yorkshire weghalen, maar je kunt Yorkshire nooit uit de jongen halen."…’, aldus Robinson.

Na een akkefietje met een bomexplosie en zes mislukte relaties, geniet inspecteur Banks van een welverdiende vakantie in Amerika. Terwijl hij zich daar opperbest vermaakt met ene Teresa, wordt thuis in Yorkshire zijn dochter Tracy verliefd op ‘'bad boy’' Jaff, het charismatische vriendje van haar beste vriendin. Wanneer Jaff een schuilplaats zoekt, biedt Tracy hem de cottage van haar vader aan, maar ze merkt te laat hoe psychisch gestoord Jaff eigenlijk is. De deprimerende sfeer in de cottage wordt er door drank- en drugsgebruik niet beter op en Tracy krijgt geen controle over Jaffs onvoorspelbare gedrag. De situatie loopt uit de hand als Jaff onverwacht inspecteur Cabbot (ex-vriendin van Banks) neerschiet en Tracy op zijn vlucht meeneemt. Maar behalve de politie heeft ook de maffia nog een appeltje met Jaff te schillen. Als Banks in Engeland terugkeert, wacht hem de zware taak zijn gegijzelde dochter te vinden. Kan hij zijn gevoelens uitsluiten en is hij professioneel genoeg om haar veilig thuis te brengen?

Robinson beschrijft mooie Yorkshire sfeerbeelden, maar is uit balans bij de breedvoerige en wat omslachtige dialogen. De spanning verslapt hierdoor en juist bloedstollende spanning had Uitschot naar een hoger niveau kunnen tillen. De gegijzelde Tracy moet vanbinnen doodsangsten uitstaan bij de bedreigingen en intimidaties, maar je voelt nauwelijks de beklemming die bij een gijzelingsdrama past. Tracy en Jaff zijn net een kibbelend stelletje. Hoewel ook de maffiajongens weinig angst inboezemen, groeit de spanning door hun aanwezigheid wel. Curieus binnen de gekozen schrijfstijl is de gruwelijkheid van een paginalange scène, die evenzo abrupt opkomt als verdwijnt. Verder merk je goed dat Robinson en Banks al negentien boeken lang een hecht duo vormen, de auteur kent zijn ‘pappenheimer’. Toch kan het nauwelijks de bedoeling zijn, dat Banks’ gedachten meer uitgaan naar zijn zwaargewonde collega/ex-vriendin dan naar zijn ontvoerde dochter, maar dat gebeurt wel. Enfin, ondanks wat minpunten is Uitschot een solide thriller, die de grote schare fans niet zal teleurstellen.