Schitterende thriller

“Alleen door de dood voelde hij dat hij leefde. Wel vreemd dat het leenhart dat zo lang had gedreigd hem te doden hem uiteindelijk had geleerd hoe hij moest leven”.

Eve Singer is altijd op zoek naar de dood. Ze is misdaadverslaggever bij iWitness News en in de strijd om de hoogste kijkcijfers is ze voortdurend op jacht naar de beste, meest schokkende beelden van een plaats delict. Samen met haar cameraman Joe probeert ze de concurrentie een stap voor te blijven in een niet aflatende poging bij haar baas in de gunst te blijven. De moordenaar is ook op zoek naar de dood, hij wil deze verheffen tot kunst en tentoonstellen aan het publiek. In Eve ziet hij zijn evenknie en zoekt contact met haar in een poging een samenwerking aan te gaan. Hoewel Eve hier in eerste instantie niets van wil weten dwingen omstandigheden haar het voorstel van de moordenaar te overwegen. Roekeloos zet ze haar eigen leven op het spel in een wedloop de moordenaar te stoppen.

Het verhaal wordt verteld vanuit de perspectieven van Eve en die van de moordenaar. Hiermee wordt Eve als personage goed uitgewerkt. Op het eerste gezicht lijkt ze een koele vrouw die haar brood verdient met het leed van anderen waarbij ze continue op het randje van goed fatsoen balanceert. Er is echter ook een hele andere Eve, namelijk de dochter die een beginnende carrière heeft opgegeven om terug te keren naar huis. Haar vader lijdt aan dementie en hoewel dit haar enorm zwaar valt probeert ze zo goed mogelijk voor hem te zorgen. Deze moeilijke thuissituatie plaatst Eve in een isolement, gecombineerd met haar werk laat dit nauwelijks ruimte voor een sociaal leven. De hoofdstukken vanuit de moordenaar geven een inkijkje in zijn drijfveren en de manier waarop het werkt in zijn geest, maar bieden niet echt een bevredigende verklaring voor de oorzaak van zijn stoornissen.

Een moordenaar die zijn “werk” ziet als kunst, dit wil delen met een publiek en hier iemand bij betrekt zijn geen nieuwe of verrassende elementen in een thriller. De manier waarop Belinda Bauer deze onderdelen verwerkt maakt van De schitterende doden echter beslist geen saai of voorspelbaar boek. De spanning wordt rustig opgebouwd, maar is wel continue aanwezig en de uiteindelijke ontknoping past netjes binnen deze opbouw en is niet over the top. Zoals al genoemd hanteert de auteur een hele prettige en soepele schrijfstijl en zit de plot zodanig strak in elkaar dat het verhaal nergens uit de bocht vliegt.

Met De schitterende doden heeft Belinda Bauer wederom een prima thriller afgeleverd dat leest als een trein en de lezer achterlaat met het gevoel een heel goed boek gelezen te hebben.