Over hoop en nieuw leven in afschuwelijke omstandigheden.

Met dank aan NetGalley kreeg ik de kans om een prachtig nieuw, onverteld verhaal te lezen, over de gruwelijkheden in Auschwitz, al voor dat het uit kwam.

Journaliste Lilly Graham schreef inmiddels zeven boeken vanuit verschillende invalshoeken. Voor het schrijven van The Child of Auschwitz heeft ze zich laten inspireren door de verhalen van overlevenden van Auschwitz. Want waar veel mensen wellicht beseffen dat er kinderen zijn geboren ten tijden van de gruwelijkheden in Auschwitz (bijvoorbeeld doordat vrouwen zwanger het kamp binnen kwamen of verkrachting) zijn waarschijnlijk slechts weinig mensen er van bewust dat er baby's zijn die deze gruwelijkheden hebben weten te overleden. Dit alles dankzij de kracht en de loyaliteit die sommigen van de gevangen elkaar hebben geboden.

Een van deze vrouwen was Vera Bein die in december 1944 het leven schonk aan een baby van slechts 1kg. Het baby'tje dat door alle ontberingen te zwak was om te huilen, heeft naar alle waarschijnlijkheid juist door die zwakte het concentratiekamp weten te overleven. Met dit verhaal en de verhalen van andere overleverden in haar gedachten wist Graham een prachtig en hartverscheurend verhaal neer te zetten over hoop en liefde in een gruwelijke tijd.

"She realised that it was possible to be happy, in even the darkest of times."

Eva en Sofie ontmoeten elkaar in Theresienstadt, waar ze - elk vanuit hun eigen motieven - besluiten zich te laten transporteren naar Auschwitz. Sofie in de hoop haar nichtje op te sporen, die haar zoontje voortijdig ergens heeft ondergebracht. Eva om haar grote liefde te volgen die naar Auschwitz is gestuurd om het kamp mee op te bouwen. Niet wetend welke gruwelijkheden ze daar te wachten zullen staan. Er volgt een constante marteling met slechts twee doelen, het vinden van de personen die zo belangrijk voor ze zijn en het overleven. Om dit te bereiken zetten ze meer dan eens hun leven op het spel. Waarbij Sofie geen andere keuze ziet dan het 'liefje' van een kampbewaarder te spelen, zodat ze enkele voordelen kan krijgen.

Dankzij deze zelfopoffering slaagt Eva er in haar liefde te vinden. Maar ook zij moet hierdoor heel wat doorstaan van één van de kampbewaarders. En dan blijkt Eva zwanger. Ze is vast besloten, met gevaar voor eigen leven, haar baby te houden. De avond dat ze te horen krijgt dat haar grote liefde is gestorven, bevalt Eva in de barakken van Birkenau van een dochtertje. Het meisje is zo klein en zwak dat het niet eens kan huilen. Maar ondanks dat zijn Eva en Sofie vast besloten. Met zijn drieën zullen zij het kamp overleven.

"Eva tried to sit up to see her child, and Helga held her back, her eyes worried as they all peered down at the tiny baby between her legs. They were all waiting for the cry. Which did not come."

Op een prachtige manier, die eer doet aan de personages van Eva en Sofie, beschrijft Graham hun levens. Het dromerige, artistieke personage van Eva klinkt door in alles wat vanuit haar beschreven wordt, hetzelfde geldt voor de kracht van Sofie. Hierbij is het bijzonder dat Graham er in geslaagd is de lezer niet alleen te boeien maar ook herhaaldelijk te raken. Waardoor ik - als lezer - soms met de tranen in mijn ogen de pagina's om sloeg. Waarbij bovendien hoop, liefde en vriendschap van de bladzijden afspatten.

Een gruwelijk maar tegelijk prachtig verhaal dat je als liefhebber van oorlogsverhalen niet mag missen. Het is uniek door zijn kracht, zijn pracht en de manier waarop het de lezer weet te raken. Het boek weet indruk te maken en zal nog lang een plekje in mijn hart behouden.