Bijzondere schrijfstijl

Ik deed mee met de leesclub van de geweldige website Thrillers and More. Het boek wat ik las heette 'Echtgenoten, echte mannen' en dit is mijn recensie:

De achterflap van Echtgenoten, echte mannen belooft een filosofische roman over de Grote liefde. Intrigerend.
Zeven vrienden brengen een weekend samen door. Chris gaat voor de tweede keer trouwen en daar mag best even bij stilgestaan worden. In korte hoofdstukken, die zich afwisselend in het verleden en in het heden afspelen, worden de verschillen en gelijkenissen tussen de mannen duidelijk, de onderlinge verhoudingen en hun band met de vorige vrouw van Chris. Het verhaal zelf, de gebeurtenissen in het boek, zijn minder relevant. Waar het om draait zijn de scherpe dialogen, de woorden die niet uitgesproken worden en het portret van een bijzondere mannenvriendschap.
De stijl van Rob Bakker is prachtig. Hij schrijft mooie zinnen, elk woord is afgewogen en je moet als lezer blijven opletten om elke zin, elke verrassende observatie, tot je te laten doordringen. Geen zin is vanzelfsprekend.
Toch komt het verhaal moeilijk op gang. Schrijven in de ‘we-vorm’, hoofdstukken laten verspringen in de tijd en elke zin origineel willen maken, is te veel om mij enthousiast het verhaal in te trekken. Zoveel in een dun boek willen stoppen komt op mij wat gekunsteld over.
Gelukkig wordt de stijl verderop in het boek meer rechttoe rechtaan en komt de geweldige stijl van Rob Bakker volop tot zijn recht.
Het volgende boek lees ik ook graag, maar dan hopelijk geinspireerd door de uitspraak 'less is more'.