Lydia van Houten veroverd next level met krachtige vaart

{ "De pijn is zo erg dat ik niet meer de tijd krijg om stil te staan bij de vraag die steeds door mijn hoofd spookt: hoe ben ik in godsnaam hier verzeilt geraakt? Er is alleen de stekende pijnen de angst voor een nieuwe aanval."}


De elementen:
De cover ziet er spannend en mysterieus uit, een blauw oog, van een soort roofdier of wolf. De rest van het kaft is wit. Het ziet er mooi uit. De titel “Prooi”, als de wolf op iets jaagt, wat is dan zijn prooi? Het maakt nieuwsgierig. Door de titel zitten bloedspatjes. De vertelwijze is de ik-vorm. Eve vertelt vanuit de “ik”.
Het verhaal speelt zich met name af in het heden. Het boek is in 2 delen opgebouwd. Donker en licht. Al zijn er wel “donkere passages” in het deel wat Licht heet. In het donkere deel, weet Evy niet wie ze voor zich heeft en is ze wat hulpeloos. In het deel dat Licht heet, weet ze dit wel en komt ze tot een besef, wat de situatie totaal veranderd. Het boek krijgt meer vaart en stoppen emt lezen is er niet meer bij.

[Prooi of jager, wie vecht tegen wie? De inzet is groot. Wie wint en wie verliest.]

De hoofdpersoon Eve maakt zeker een ontwikkeling door. In het begin lijkt ze het eenvoudige hulpeloze meisje, maar eenmaal vast in een moeilijke situatie staat ze haar mannetje.

[Hungergames meets Lara Croft.]

Van Houten weet opnieuw met het thema “Dark Places” & "Darkweb" een mooi verhaal neer te zetten. Opnieuw gaat de hoofdpersoon iets ontdekken wat beter verborgen kan blijven. Eve, de in begin een beetje naieve studente ontpopt zich als een ware Lara Croft om uit de handen te blijven van haar belager. Als hij begint met wat sms-jes weet ze nog niet wat haar te wachten staat. En weet ze ook helemaal niet wie ze voor zich heeft.

Eve komt terecht in een spinnenweb vol intriges en op een duistere plek, die beter verborgen kan blijven. Haar belager houd er niet zomaar mee op en blijft haar achtervolgen. Als een jager op een prooi. Dan komt Eve tot het besef, blijft ze prooi of wordt ze jager? Want alles is allemaal niet wat het lijkt.

Mijn mening over het boek:
Van Houten schreef eerder Het vervloekte huis waarbij ook geheimen en zaken aan het licht kwamen die beter onder het oppervlak verborgen konden blijven. Wat nu totaal anders is, is de schrijfstijl in ik-vorm en de vaart van het verhaal.

[Met een zeer krachtige vaart, neemt Lydia van Houten je mee in het leven van Evy.]

Het boek Prooi, leest als een trein, maar dan werkelijk in sneltreinvaart. Je wordt vanaf het begin meegenomen in het leven van Evy en pas aan het eind bij het laatste station mag je eruit. Het is een prachtige thriller, met alle elementen, ook gruwelmomenten, zoals een thriller hoort te zijn.

Prachtig boek, genoten tot het laatste blad...wat een vibe!