De liefde voor een land, de natuur, boeken, het heden en verleden,… maar vooral voor elkaar.

Deze roman gaat over liefde. De liefde voor je partner en voor je kind, de liefde voor een overledene en voor iemand die leeft, de liefde voor jezelf,… En hoe al die liefdes al dan niet naast elkaar kunnen bestaan.

We volgen in het boek twee hoofdpersonages, Tom Hope en Hannah Babel.
Tom is een Australiër die woont en werkt op een kleine boerderij op het platteland. We volgen hem in zijn dagdagelijks leven, in zijn zoeken naar een voldaan bestaan.
Hannah verhuisde naar Australië nadat ze als Joodse jonge vrouw de tweede wereldoorlog (en al z’n gruwelijkheden) van heel dichtbij meemaakte. Ze probeert er een nieuw leven voor zichzelf te scheppen waarin haar verleden uitgewist kan worden. Moet Hannah haar verleden wissen of eerder een plaats geven? Dat ontdek je in deze roman.
Hannah en Tom komen met elkaar in contact en hun levens verstrengelen zich.
Allebei hebben ze een ding gemeenschappelijk. Ze moeten leren leven met het verlies van meerdere dierbaren, al is de aard van het verlies bij beiden heel verschillend. Hoe geven ze dat verlies een plekje in hun leven?
In de roman is er heel veel plaats voor de natuur van Australië. Ik zou bijna zeggen dat het een derde hoofdpersonage is. De seizoenen gaan in elkaar over, de fauna en flora werken de ene keer stimulerend en brengen de andere keer dan weer rust bij de personages. Ze scheppen het decor, maar versterken ook de emoties van degenen die erin leven.
Boeken spelen ook een grote rol in deze roman. Hannah houdt enorm van boeken en lezen. Ze werkte oa in een bibliotheek en stampt een boekenwinkel uit de grond. Doorheen het verhaal worden heel wat titels van romans en meesterwerken uit het verleden aangehaald. Als boekenwurm vond ik dit heel boeiend.
Wat na het lezen van de korte inhoud een liefdesroman leek te zijn bleek zoveel meer te bieden te hebben. Ik was aangenaam verrast.