Geen topper, wel de aandacht en tijd van de lezer waard.

‘De pruimenpluk’ is het jongste boek dat Dimitri Verhulst schreef, zijn eerste bij uitgeverij Pluim.
De titel laat de gedachten van de lezer alle kanten opgaan. Is er een boomgaard of slaat het op het veroveren van een vrouw? Allebei een juiste denkpiste, zo zal blijken.
Het hoofdpersonage is Mattis, een zelfverklaarde eenzaat die het moeilijk heeft met het leven als misantroop dat hij zelf koos. Net wanneer hij zijn leven wil omdraaien komt er een vrouw in het spel en gaat hij zijn veroveringstocht plannen en zet per zet uitvoeren. Dit doet hij niet op de meest innemende manier waardoor hij niet echt op de sympathie van mij als lezer kon rekenen.
Omdat het geschreven is vanuit de ik-persoon en je alles ervaart vanuit zijn perspectief bevind je je in zijn wereld. Een wereld waarin hij aan het stuur lijkt te zitten. Of is dit maar schijn?
Het boek is opgebouwd in korte hoofdstukken die soms los van elkaar lijken te staan, maar waarvan je doorheen het lezen gaat ervaren dat ze een inkijk geven in wie Mattis is.
Buiten het hoofdpersonage komen er weinig andere figuren naar voor, maar elk nevenpersonage speelt de rol die noodzakelijk is binnen dit verhaal.
Wie het werk van Dimitri Verhulst kent weet dat hij een kunstenaar is met taal en rauwe, wat zwarte humor niet schuwt. Hierin ga je als lezer niet ontgoocheld worden.
Op het eerste zicht vond ik het eigenlijke verhaal wat dunnetjes. Dankzij de leesclub waarmee ik het boek las en de diepgravende vragen die we bespraken zag ik dat er een tweede laag aanwezig was. Toch vind ik zelf het geen echte topper binnen zijn oeuvre.