De wereld van Jasmijn.

In ‘Zondagskind’ volgen we Jasmijn Vink, een meisje met Asperger, een vorm van autisme. Al wordt deze diagnose niet gesteld in het boek.
Het verhaal is gebaseerd op de kindertijd, jeugd en jongvolwassenheid van de schrijfster, Judith Visser. Hierdoor kan je het indelen binnen de categorie van ‘autobiografische romans’.
Omdat je de hoofdpersoon volgt tijdens het opgroeien past het ook in het ‘coming of age’genre.

Het eerste hoofdstuk speelt zich af in 1997 en schetst een situatie waarin Jasmijn leert autorijden. Je krijgt al een eerste beeld van de specifieke zaken waarmee ze in haar dagdagelijks leven moet omgaan.

Na dit hoofdstuk volgen we Jasmijn van haar vierde t.e.m haar achttiende levensjaar.
Je maakt kennis met Jasmijn als kleuter, een meisje dat over heel wat nadenkt en het leven van elke dag niet doorhuppelt zoals een kleuter normaal gezien doet.
Ze heeft heel wat horden te nemen, vooral het leven op school valt haar verschrikkelijk zwaar.
Thuis wordt ze aanvaard zoals ze is , met haar kleine kantjes en specifieke noden. Het geeft haar een veilige haven om te bekomen van alles wat op haar af komt.
Naarmate ze opgroeit ontwikkelt ze haar eigen ‘survival tools’ om zich staand te houden binnen de snelle, veranderende, prikkelrijke realiteit van elke dag.

We maken in het boek ook kennis met haar ouders, broer, grootouders, familieleden en vrienden. Maar we bekijken hen door de ogen van Jasmijn en komen dus niet echt te weten hoe zij het samenleven met Jasmijn ervaren. Het is dan ook haar verhaal, niet dat van hen.

Het laatste hoofdstuk speelt zich af in 1999. Jasmijns beste vriendin Kirstin voert een gesprek met Jasmijn waarin ze aangeeft dat diens gedrag haar doet denken aan de kinderen waarmee ze dagelijks werkt; kinderen die autisme hebben. Het is ook het moment waarop Jasmijn haar eerste manuscript heeft opgestuurd.
Dit hoofdstuk sluit het boek echt af.

Het snelle opeenvolgen van korte hoofdstukken gaf me als lezer het gevoel van een dagboek. Maar dat is het zeker niet.

Als lezer wordt je meegenomen in het hoofd van Jasmijn. Je ervaart hoe het is om een opgroeiend meisje te zijn met Asperger binnen onze maatschappij van de jaren 80 en 90.
Het lezen van dit boek heeft me doen beseffen dat je onmogelijk aan de buitenkant kan zien hoe die persoon zich aan de binnenkant voelt. En dat er heel wat mogelijke oorzaken zijn voor een bepaald gedrag, oorzaken die buiten de persoon om liggen.

Een aanrader voor mensen die met kinderen en jongeren werken, maar eigenlijk voor elk sociaal voelend medemens.