Een sterk begin, van een nog sterkere serie

Ik was aangenaam verrast. Ondanks dat iedereen me zo vaak vertelde hoe goed dit boek was, probeerde ik mijn verwachtingen laag te houden. Voornamelijk omdat bij te hoge verwachtingen, een boek nooit lijkt te voldoen aan mijn gestelde eisen.
Na twee boeken van Chinouk weet ik wat ik kan verwachten. Hoewel er typerende zaken zijn, lijkt ze toch bij elk boek met iets vernieuwends te komen.

Typerend is uiteraard de aangename en vlotte schrijfstijl die gehanteerd wordt. Ik geloof dat bijna elke lezer van Chinouk verkocht is aan haar schrijfstijl. Zeker voor het thriller genre leest het lekker weg. Zelf ben ik geen al te grote fan van thrillers, ik lees ze een stuk minder dan andere genres. Hierdoor is een vlotte schrijfstijl altijd heel fijn.
Uiteraard kreeg ik in het eerste hoofdstuk al een klap te verduren. Dit is dé schrijfster als het gaat om een sterk in medias res. Als iemand me ooit om een voorbeeld vraagt, dan geef ik de lijst met boeken van Chinouk door. Je wordt gelijk het verhaal ingegooid zonder ook maar stil te staan bij wie de personages zijn en wat er precies aan het gebeuren is.

Anders dan normaal waren de adempauzes tussen scenes en gebeurtenissen door. Normaal heeft zo de spanning altijd zeer hoog zitten en komt de ene plottwist na de andere. Dat was deze keer een stuk minder. Vooral in het midden ging het een stuk rustiger. Misschien omdat dit geen standalone is en er uiteraard meer ruimte is voor diepgang.
Het gaf wel voordelen. Zo kreeg je de personages meer te zien. Daar bedoel ik mee, ze waren veel sterker uitgewerkt dan in voorgaande boeken die ik van de schrijfster las. Ze hadden allemaal een duidelijkere persoonlijkheid. Zelfs nevenfiguren waren zeer sterk uitgewerkt en zeer volle personages.
De rode draad was angst. Niet per se voor de plot gebeurtenis, maar ook zijdelinkse angst die passen bij het onderwerp: blessures, afwijzing, een maatje meer,... Dat vond ik een mooi motief gedurende het hele verhaal. Zeker iets wat herhaldelijk terug kwam.

Een dader heb ik niet kunnen aanduiden, misschien waren er wel hints, maar heb ik ze weer niet gevonden. Ik moet hier wel bij vermelden dat ik enorm slecht ben in het achterhalen van daders. Dus ik geloof best dat andere wel al een idee hebben.
Vooral dat laatste hoofdstuk vond ik interessant. Zeer benieuwd of dit terugkomt in deel twee, of dat er maar één perspectief zal blijven heersen.
Ik vond het alsnog een zeer spannend boek. Zeker naar het einde toe stond ik bijna recht tijdens het lezen. Je wilt meer weten en de pagina's vliegen voorbij. Je probeert niet na te denken over het feit dat er eigenlijk nog twee boeken moeten komen, tot je op die laatste pagina bent.
Eindigen met zo'n cliffhanger is écht niet goed voor mijn stresslevel. Maar het werkt wel, want ik ben ontzettend benieuwd naar deel 2.

De passie voor dans schijnt door in dit boek. Misschien ben ik bevooroordeeld aangezien ik Chinouk heb horen praten over 'Truth or Dance', maar toch toont ze in haar schrijven haar eigen liefde. Bepaalde scenes zijn heel gedetailleerd uitgelegd. Voornamelijk waar de lessen en pasjes in voorkomen. Ze neemt de tijd om alles uit te leggen en doet dit op een beheerste manier.
Het gaf mij ook een zetje om zelf eens oude foto's erbij te pakken of terug te denken aan mijn eigen dansleventje. Al stond dat best ver van de balletwereld af. Toch, de pijn en het moeten doorzetten was herkenbaar. Vooral de angst voor blessures kon ik volgen. Het enige wat voor mij minder herkenbaar was, is hoe de personages steeds rust namen. Ik denk dat dit misschien aan de pointes gelegen heeft. Aangezien ik altijd door moest blijven zetten en rust vaak geen oplossing was.
Het is heel mooi beschreven en ook voor zij die totaal niets kennen van de danswereld. Er wordt genoeg verduidelijkt en doordat je mee in het verhaal gesleurd wordt, hoef je nergens achtergrond informatie voor op te zoeken.

Het enige wat soms moeizaam ging waren de woorden. Omdat ik uiteraard andere termen ken als Vlaamse. Spitzen kende ik wel, maar het is zo'n vreemd woord als je pointes gewoon bent. Dat was altijd wel even die knop omzetten.
Ik hoop ook dat omtrent de pointes meer inkijk komt. Het inwijden van dansschoenen is namelijk een pretje. Zeker pointes. Dat was voor mij misschien de enige gevallen steek. De strijd met je dansschoenen om ze flexibeler te maken, om ze aan te passen aan je voeten. Maar zeker bij ballet wissel je enorm vaak van paar.
Dat zijn frustraties die ik zelf ook kende met urban schoenen. Misschien was alles soms wat te mooi afgebeeld waardoor ik toch twijfel over de vijf sterren. Uiteraard wordt de angst voor blessures etc aangehaald. Zeker ook het gewicht. Al is dat ook niet zo uitgedikt.
Ik miste deels toch het negatieve aan de danswereld. Hoe graag iemand ook kan dansen, soms is het gewoon echt niet prettig.

Een ander dingetje waar ik het moeilijk mee had was het personage London/Londen (ik ben alweer vergeten hoe het te schrijven). Ik ben zelf Vlaamse en het viel me tussen al dat Nederlandse (uit Nederland) ontzettend hard op. Tot een punt waar het me deels begon te storen. Ik ben het gewend om Nederlandstalige boeken te lezen omdat er weinig Vlaamse boeken zijn die trouw blijven aan dat type taal.
Ik ging ook echt nadenken over veel zaken. Ze zie ontzettend vaak 'amai'. Waardoor ik ging opletten of ik het zelf ook zo vaak zei.
Van een fysio had ik nog nooit gehoord, dus dat was ook wel even een moment waarop ik dankbaar was voor het Vlaamse personage. Dan had ik gelijk een vertaling.
Het was confronterend op een bepaalde manier. Je merkt dat Vlaams toch zeer anders is en in een Nederlandstalig boek uit Nederland, viel dat eens zo hard op.

Absoluut een boek dat ik aanraad aan mensen die van een vlotte schrijfstijl houden, van spanning houden, en op zoek zijn naar een boek dat geschreven is met liefde.
Want als er één ding is dat dit boek uniek maakt, dan is het de liefde die de schrijfster met je deelt.