Het beste in zijn soort...

De beproeving is in eerste instantie uitgegeven in 1978. Volgens SK heeft hij, op aandringen van de uitgever, zoveel moeten knippen in het verhaal, dat hij in 1990 hetzelfde boek nog een keer heeft uitgegeven. Nu echter inclusief een aantal verwijderde hoofdstukken en extra informatie. Deze recensie gaat over de versie uit 1990.

Dit boek begint in volle vaart. Alle King fan's die gewend zijn om rustig in het verhaal te rollen kunnen aan het begin van het boek hun veiligheidsgordels vast om doen.

Het verhaal bestaat uit 2 delen. Het eerste deel beschrijft hoe de mensheid zichzelf uitroeit met behulp van een dodelijk virus. Er wordt in details getreden over verschillende personages, maar ook globaal wordt er uitleg gegeven hoe Amerika binnen korte tijd ten onder gaat aan de griep. Dit is al een verschil met andere post-apocalyptische boeken. Vaak wordt alleen gekeken naar de hoofdpersonages en hoe zij overleven. Stephen King geeft je een totaal plaatje van de ondergang. Je wordt in het verhaal en de tragedie meegesleurd. De wanhoop en verwarring druipen van de pagina's. Aan alles is gedacht. Wat gebeurt als een stad ,de grootte van New York, vol ligt met lijken bijvoorbeeld? Juist, daar had ik nooit aan gedacht voordat ik in dit boek begon. Of de eenzaamheid die je zou voelen als je beseft dat je de enige bent die niet ziek wordt?

Dit brengt mij op het tweede deel van het boek. De overlevenden. Er zijn een aantal mensen die blijkbaar niet ziek worden. Zij moeten de keus maken. Voor het slechte of het goede. De overlevenden maken de keus gebaseerd op hun leven en referentiekader. Er zijn 2 centrale pilaren. Randall Flagg, de slechte. (hij komt trouwens vaker voor in boeken van Stephen King) Abigail Freemantle, de goede. Via dromen en visioenen komen de groepen bij elkaar. De goede bij de goede, de slechte bij de slechte. De 2 verschillende groepen beginnen hun eigen leefgemeenschap. Je leest eigenlijk voornamelijk het verhaal over het goede 'kamp'. Hier kruipt het kwaad langzaam in de groep tot een aantal mensen besluiten om het geheel uit te roeien. Dit lijdt tot de climax van het boek.

Dit is ,in een notendop, het verloop van het boek. Het is wel een hele kleine notendop. Voor een boek van bijna 1200 pagina's is het lastig om in het kort het verhaal te vertellen. Stephen King heeft met dit boek een epische strijd willen schrijven. De strijd tussen goed en kwaad. Hier is hij wel in geslaagd, maar ook weer niet. De strijd is duidelijk, het belang van de strijd ook, maar de uitwerking is minder goed geslaagd. Het eerste deel van het boek is, naar mijn bescheiden mening, briljant. Het einde is afgeraffeld. Alsof SK al zijn schrijfkunsten heeft opgebruikt en toen besefte dat er ook nog een einde aan moest komen. Het einde geeft een beetje een teleurstellend gevoel. Een 'is dit het?' gevoel. Het begin en het midden van het boek voorspelt een eindstrijd van ongekende proporties, maar in werkelijkheid loopt het leeg als een lekke band. Langzaam en zonder er al te veel moeite voor te doen.

Desalniettemin moet ik wel zeggen dat dit 1 van mijn favoriete boeken is. Het begin is zo geweldig dat het al de fouten op het einde meer dan goed maakt. Het is het waard om door de 1200 pagina's te ploeteren. Fans van boeken zoals bijvoorbeeld De oversteek van Justin Cronin, zullen dit boek zeker de moeite waard vinden.