Het leek stiller dan het was is typisch zo een boek dat je zelf had willen schrijven.

Seije groeit op op Vlieland met haar alleenstaande moeder Fenna. Haar vader is niet in beeld en is meer een mythische figuur op de achtergrond die in Schotland woont. Seije voelt zich buiten de groep staan, alsof ze van buiten naar binnen kijkt. Ze observeert en probeert haar weg te vinden in een wirwar van emoties waarbij haar moeder Fenna ook een figuur is die op de achtergrond blijft, niet in staat sturing te geven aan de langzaam op drift rakende Seije. Seije haar onzekerheid zorgt ervoor dat zij niet zichzelf weet te vinden en zij weet zich steeds beter aan te passen aan de omstandigheden en de mensen om haar heen. Zij vult de verwachtingen van andere zelf in en vindt dat ze daar eigenlijk nooit aan voldoet. Ze verdwijnt langzaam. Haar steun en toeverlaat is haar vriend Teun, met wie zij als kind af aan al een hele hechte band heeft. Maar ook Teun is niet in staat Seije altijd te behoeden voor haar drang om er bij te horen, die soms trekken krijgt van zelfdestructie. Door twee heftige gebeurtenissen besluit Seije in Edinburgh te gaan studeren ver van het Vlieland waar zij zich in de benauwende gemeenschap niet gezien en thuis voelt. Teun volgt een week later en de twee lijken eindelijk te kunnen worden wie ze zijn. Los van het verleden. De toekomst lijkt eindeloos.

Seije ontwikkelt zich tot een academische carrière tijger en weet vooral zichzelf te verbazen met haar kracht en kennis. Vlieland en Fenna zijn ver weg. De liefde komt haar leven binnen in de vorm van Daniel. Een jongen die vooral aan de verwachtingen van zijn ouders moet voldoen. Hoewel dat zeer beklemmend overkomt, weet hij daar toch voor zichzelf een draai aan te geven. Waarschijnlijk ook omdat het de enige mensen zijn waar hij zich aan aanpast. Seije is meer op drift, zij heeft geen ouders met verwachtingen. Wel een omgeving met verwachtingen, verwachtingen die zij zelf invult. Enorm vermoeiend en destructief. Zowel de carrière van Seije als die van Daniel zorgt ervoor dat ze samen naar New York vertrekken. Eenmaal daar brokkelt Seije langzaam af, niet in staat om het tij te keren raakt ze rock bottom. Ze verdwijnt in de verwachtingen van Daniel, zijn ouders, zijn collega’s, van de stad New York, van de maakbaarheid van je eigen geluk. Wat natuurlijk een luchtbel is en die klapt.

Prachtig debuut dat roept om meer. Het leek stiller dan het was is typisch zo een boek dat je zelf had willen schrijven. Dat boek dat raakt, dat gelaagd is, dat vraagt om herlezen te worden, dat je mee zuigt in het leven van een ander maar dat zo dichtbij kan komen dat je denkt hé wie heeft er in mijn hoofd zitten wroeten?!