Zeitoun- ook hier is Eggers weer de meester verteller.

Eerlijk gezegd heeft dit boek mij een aantal maanden vanaf de tafel liggen aanstaren. Niet omdat ik het niet interessant vond maar omdat ik bang was om teleurgesteld te worden. Dave Eggers zijn Wat is de Wat staat namelijk bij mij op eenzame hoogte. Wat een geweldig schrijver toont hij zich daar. Zonder enige vorm van vals sentiment weet hij een zeer schrijnend verhaal neer te zetten over Valentino Achek Deng en zijn onvoorstelbaar wrede reis door het door burgeroorlog verscheurde Zuid-Sudan.

In Zeitoun, is hij ook weer een geweldig verteller en weet hij feilloos de gevoelens en gedachtes van de mens en aannemer Abdulrahman weer te geven. Hij laat zien wat er gebeurd als je de angst laat regeren. Als de overheid bij een natuurramp niet de hulp aan de mens maar de angst voor het terrorisme laat prevaleren. Hoe de media ook van invloed kan zijn op beslissingen die gemaakt moet worden door gezagsvoerders en handhavers van de wet en hoe fout het kan gaan als de mensenrechten bewust worden genegeerd. Een voorbeeld hiervan is het verschil tussen het mogen maken van een telefoontje na een arrestatie en het negeren van dat verzoek. Hoe gevangenschap en het niet weten waar je geliefde is je ziek kunnen maken. Hoe onverschilligheid en bureaucratie voor frustraties kunnen zorgen.

Maar dit boek gaat ook over geestkracht, saamhorigheid en het individu die het verschil kan maken. Het verhaal is mooi opgebouwd met uistapjes naar Syrië en het verleden van Zeitoun. Hoe deze man is gevormd en wat water voor hem en zijn familie altijd heeft betekend. Het boek is ook spannend en je hebt het gevoel met Zeitoun mee te varen door de verlaten straten in zijn geliefde kano. Je begrijpt zijn gevoel om daar alleen rond te varen, mensen te helpen waar je kunt, honden te redden van een hongersdood. Dat je daardoor het idee krijgt dat het je roeping is, dat het zo heeft moeten zijn en daardoor het gevaar, de andere realiteit, uit het oog verliest.

Wat is de Wat staat bij mij nog steeds boven aan, maar dat is heel persoonlijk omdat het verhaal mij zo overviel, een wereld reëel maakte die je normaal alleen maar op journaalbeelden ziet en dan daarna min of meer gewoon doorzapt. Zeitoun laat wellicht een wereld zien die ik vermoedde, die me minder verbaasd maar daardoor niet minder interessant is en heel goed de vinger op de zere plek weet te leggen. Na het lezen van zijn boek Wat is de Wat had ik al veel respect voor de schrijver Eggers na het lezen van Zeitoun heb ik ook veel respect gekregen voor de mens Eggers. Die niet schroomt om de fouten van zijn eigen maatschappij aan te kaarten maar zich ook daadwerkelijk inzet om deze te verbeteren.