Miskleun

Het gebeurt niet vaak dat ik een boek, waarvoor ik goed geld heb neergeteld bij de boekhandel, onvolledig gelezen wegleg.
Daar waar ik enorm genoten heb van ‘Harry Québert’ en de ‘Baltimores’, werd ik, meteen in de eerste honderdvijftig pagina’s, enorm ontgoocheld door Dickers onvolwassen aanpak. Het lijkt wel of hij het boek in eerste instantie voor tieners heeft geschreven. Plotlijnen die doorzichtiger zijn dan water, obers die geheime tips op rekeningen schrijven. Is dit een karikatuur of een roman?