Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Goed voor aardig wat heerlijke leesuurtjes

Astrid van der helm 08 februari 2019
Korte inhoud:
Op een kano in de Mekon rivier in Thailand glijdt Tom Stilton door het water.
In zijn zak heeft hij een foto van een voor hem onbekende man. Hij is op weg naar de zogeheten Gouden Driehoek, op zoek naar een monster, en een reis om zich te verzoenen met de verschrikkelijke misdaad die hij heeft begaan.

In Stockholm heeft Olivia Ronning hele andere problemen. Een gezin is gedood door een autobom, een gruweldaad die een schok teweeg brengt in Zweden. Een dader wordt veroordeeld en de zaak wordt gesloten,

Maar dan krijgt Mette Olstater een telefoontje. De zaak moet worden heropend.

Mijn mening:
Wauw wat een boek heeft Borjlind weer geschreven!

Het verhaal begint met een autobom. Een gezin komt om. Het doelwit lijkt de moeder te zijn, Malin Broval, officier van justitie. Zij wordt regelmatig bedreigd en het is logisch om te denken dat zij nu het slachtoffer is geworden van deze autobom, samen met haar gezin.
Een dader is snel gevonden, en hij wordt veroordeeld. Olivia heeft de dader in een ander perpectief leren kennen, en kan niet geloven dat hij het heeft gedaan, en legt zich daar dan ook niet bij neer.
Tom Stilton is op retraite in Thailand met Luna en zijn halfzus Aditi. De mysterieuze Veronica roept zijn hulp in. Hij moet een man op een foto gaan zoeken, en hij vertrekt naar de beruchte Goeden Driehoek.

Het boek begint met een proloog waar je U tegen zegt, Direct zit je in het verhaal en wil je verder lezen. We zijn dit natuurlijk gewend van deze auteur en ook dit keer is het een schot in de roos.
De eerste honderdvijftig pagina’s worden er draadjes uitgezet. Losse dingen waarvan je ze eigenlijk alweer vergeet. Totdat je later in het boek beseft dat alle draadjes weer bij elkaar komen en je denkt: “o zit het zo in elkaar?”

“Je bent erger dan de ergste gifslang, je ijskoude kwaadaardigheid moet uitgebroed worden, je bent het niet waard in deze wereld te leven.”

Ook worden weer de noodzakelijke maatschappelijke thema’s aan de kaak gestelt zoals #MeToo en IS. Ook dit is een terugkerend thema in de boeken van Borjlind.
De schrijfstijl is redelijk eenvoudig en makkelijk leesbaar. Ik heb geen moeilijke woorden hoeven opzoeken en dat is erg prettig. Hier en daar is het zelfs poetisch en erg mooi.

“ De meeste hebben geen verleden. Hun dag ziet er net uit als de dag van gisteren, hun verleden herhaalt zich, wat gebeurt is al gebeurd en zal opnieuw gebeuren. Jij bent anders dan zij. Hoe ziet je verleden eruit?
En:

“Iemand heeft geschreven dat het leven een ongeneeslijke ziekte is die tot de dood leidt.”

De karakters kabbelen een beetje door zoals in de vorige vier boeken. Tom is nog altijd depressief en in zichzelf gekeerd, en Mette is toe aan haar pensioen. Ook Olivia groeit verder en Abbas is nog steeds dezelfde.
Ik heb echt genoten van dit boek. Ik had alleen de eerste twee delen gelezen. Het is niet echt nodig om ze op volgorde te lezen, maar het maakt het verhaal wel beter als je weet wat er voorheen in de andere boeken is gebeurd. Een aanrader om ze op volgorde te lezen, het vergroot je leesplezier. Ik zou nog veel meer over dit boek kunnen vertellen, maar je moet hem echt zelf lezen, ik zou teveel verklappen ;-)
Het plot is echt verbluffend en laat je verbijsterd achter. Alle draadjes, ook de ‘nietszeggende’ draadjes komen op verbluffende wijze bij elkaar…
Koudvuur krijgt van mij viereneenhalve kraai. Net geen vijf, maar dit is alleen omdat het verhaal hierendaar een beetje kabbelt en de spanning niet echt optimaal is.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Astrid van der helm