Onbeschrijfelijk goed!

Wauw wat een verhaal was dit weer! Vanaf de eerste bladzijde zat ik vastgeklonken in dit boek, en ik ben pas gestopt toen het uit was.

Rani Diaz en consorten behoeven bij de vaste Carron lezers geen intro meer. Ook deze keer gaat Rani met haar team op zoek naar de dader en komen heel wat tegen op deze weg.

Het team van Rani kan er weer tegenaan met de moord op de Vietnamese Dien-Lien. Ze is op een afschuwelijke wijze vermoorden verminkt. Later bij de autopsie blijkt ze ook nog eens zwanger te zijn.
Sterre beschrijft hier heel mooi de vergelijking van de foetus met de grootte van een rijpe framboos.
Haar man is de wanhoop nabij!

“Als ze de zijkanten van de loper vastgreep, kon ze zich voortslepen maar dan moest ze zich op haar buik draaien. Toen ze zich voorzichtig omkeerde, liep er speeksel uit haar mond. Een helse pijn sneed door haar lijf en haar borstkas. Ze baadde in het bloed, ze was aan het sterven.”

Als er dan nog meer moorden worden gepleegd, en Rani briefjes krijgt die onder de deur worden geschoven, staat het team op scherp.

Als er een boek van Sterre uitkomt, dan wil ik dat eigenlijk al lezen voordat het in de winkel is. Nu deed ik mee met de Thrillerlezers! Leesclub, en kreeg ik het epup bestand via hun, waarvoor dank.
Elk nieuw deel in de Diaz serie – dit is alweer de dertiende – is spannender en spannender.
In cursief vertelt ‘iemand’ ook een verhaal, maar het duurt lang voordat je weet waar het heen gaat. Tot ver in het boek heb je geen idee wie de dader is, en de plotwendingen volgen elkaar in hoogtempo op.

Dit deel had echt alles, romantiek, spanning en veel emotie. Met regelmaat liep er een traan over mijn wang en had ik een dikke keel van emotie. Het greep me aan en ik kon me helemaal herkennen in het verhaal. Je gaat zelf voor een bepaald persoon sympatie krijgen, terwijl dit eigenlijk ninet zo zu moeten zijn.

Wel zou ik de boeken op volgorde lezen en beginnen in boek een. Je kan de mooi de ontwikkeling van de personages volgen. Dat is wel wat de Diaz boeken zo goed maakt. De karakters die je vanaf het begin kent. Je leeft met ze mee, en je wilt weten hoe het ze vergaat in het leven.
Ook Romy, het zusje van Diaz heeft dit keer een wat grotere rol dan anders. Dat kan langaamaan ook want ze is een puber.

Ik ben hoe dan ook verslaafd aan deze boeken en ik kijk al weer uit naar het veertiende deel. Maar dat moet wachten tot volgend jaar denk ik.
Sterre, bedankt weer voor het schrijven van dit geweldige boek!

Van mij vijf vette kraaien!