Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

De ongeloofwaardigste avonturen

Ate Vegter 05 november 2019
Cockpit is een boek dat fascineert en tegenvalt tegelijk. Ik kom het tegen in de buitenbieb, waar iemand het heeft achtergelaten. Het ziet er al stukgelezen uit voor ik eraan begin. Er zijn niet veel boeken die ik uit de buitenbieb haal om te gaan lezen. Meestal voorziet zij in haar eigen boeken en lezers, alsof het een zelfstandig organisme is, maar Jerzy Kosinski kan ik niet zomaar laten liggen.

Ik weet eerst zeker dat het in mij eigen boekenkast staat, maar daar staat alleen De geverfde vogel, het meesterwerk zonder weerga van Jerzy. Dat is ook precies waarom Cockpit tegenvalt. De verwachtingen zijn na De geverfde vogel hooggespannen en iedereen verwacht een vergelijkbaar briljant boek. Daar begint het mee. Verder wordt Cockpit aangeprezen als een roman, als het vervolg op en de afsluiting van De geverfde vogel. Dat staat ongelogen op de achterflap. Dat is echt onzin. Het is geen roman. Het zijn aan elkaar geplakte korte verhalen en het gaat niet over de hoofdpersoon van de Vogel, een jongetje, maar over een geheim agent. Maar misschien is die geheim agent het groot geworden jongetje. Ja, zo lust ik er nog wel een, zou mijn goede vader zeggen. Oké, het wordt dus verkocht als iets wat het niet is.

Het is ook heel ongeloofwaardig. Deze geheim agent verhuist om de haverklap, heeft dan weer vier appartementen en dan weer een groot landhuis, wordt altijd in de meest onbenullige baantjes direct aangenomen zodat hij via het kopieerapparaat kan spioneren en meer van die onzin. En hij rapporteert nooit. Een vies tegenvallend boek.

Toch fascineert het ook en wel zodanig dat je het in één ruk uitleest. Dat is de eerste fascinatie. De tweede fascinatie is dat ik het al eerder gelezen heb. Zeker weten. Kosinski heeft een stijl die je ondanks dat toch niet loslaat. De korte verhalen zijn zonder witregel aan elkaar geplakt, alleen onderscheiden door een iets grotere kapitaal aan het begin, zodat je vanzelf doorleest. Hij grijpt je bij je strot met die idote geheim agent die altijd een pen met verdovend middel en heel veel geld en een nieuw paspoort bij zich heeft. Het is belachelijk, maar je gaat gewoon mee.

Verder fascineert het omdat het geschreven is in de jaren zeventig en precies die sfeer ademt van typmachines en openbare telefooncellen en papieren dossiers en afluisterapparaten en richtmicrofoons die daar bij hoort. Je mist het internet en de mobiele telefoon niet, maar het is wel heel vreemd dat dat er allemaal nog niet is. Wij weten dat nog heel goed, dat het ooit zo was, maar dat is een herinnering en hier is het weer werkelijkheid en dat is een bijzondere ervaring, alsof je over je eigen pruikentijd leest. Kortom ga het lezen en laat je meeslepen in de ongeloofwaardigste avonturen.

Ate Vegter, 18 februari 2018
www.atevegter.wordpress.com

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Ate Vegter