Magisch en gruwelijk, de perfecte mix

Bloed en Beenderen is waarschijnlijk het meest gehypete boek van dit moment. Tomi Adeyemi liet heel de wereld ‘ohh’ zuchten toen de video over haar eerste emotionele kennismaking met haar afgewerkt boek viraal ging. Meestal volg ik zo de hypes niet, maar toen al een tijdje bekend was dat Tomi Adeyemi naar YALfest zou komen, wilde ik me er toch eens aan wagen. En wat was dat een goed idee geweest, zeg!
In het interview met Tomi dat onlangs online kwam, kon je lezen dat ze graag Bloed en Beenderen met veel trots, verdiend naast haar favoriete schrijfster Sabaa Tahir zou willen zien staan. Heel toevallig is Sabaa Tahir ook een van mijn favoriete fantasy schrijfsters en ik kan écht zeggen dat Tomi daar helemaal in geslaagd is.
Wat ik zo prachtig vind aan dit boek is dat het zich afspeelt in een zwarte wereld én dat het zo diep ingaat op de hedendaagse politiek in Amerika (en andere landen). Het is niet zomaar een fantasy-boek die je even naar een andere wereld brengt. Nee, het is zo veel meer én dat maakt dit boek zo goed. Het heeft zo’n diepe laag die je op het eerste zicht niet zo verwachten.
Ook moet ik bekennen dat ik héél grote fan ben van het hoofdpersonage, Zélie. Ik hou zo van haar moedig en koppig karakter, maar tegelijkertijd is ze net nog het tienermeisje dat ze hoort te zijn. Ik hou ervan dat ze wil vechten voor wat ze gelooft. Wauw, dat is nog eens een heldin.
Maar ik vind het heel leuk dat Tomi Adeyemi niet alleen vanuit Zélies perspectief heeft geschreven, maar ook vanuit die van rebelprinses, Amari en Inan, de semi-goede prins. Amari is het personage die naar mijn mening oprecht het meest is gegroeid doorheen dit boek én het was dan ook geweldig om een paar delen van het verhaal te lezen vanuit haar POV. Over Inan, daarentegen, daar heb ik precies niet zo’n duidelijk mening over kunnen vormen. Op het ene moment hou ik van hem en op het andere moment kan ik hem wel een steen naar zijn hoofd gooien. Maar uiteindelijk vond ik dat ook een goed punt aan het boek. Inan weet niet waar hij naartoe wil én weet ook niet wat hij moet geloven: die twijfel en verraad die na elke pagina loerde hoorde daar zeker wel bij en dat was zo goed uitgewerkt.
En de reden waarom alles zo goed voelde, is omdat Tomi Adeyemi zo’n goede pen heeft. Dit boek is best wel een dikkertje, maar als je eenmaal begint te lezen, vlieg je er zo doorheen. De wereld die Adeyemi gecreëerd heeft, laat je zo in vervoering en sleept je gewoon mee én als je de laatste pagina hebt gelezen, moet je even bekomen. Dit boek is zo spannend, met de ene plottwist na de andere, zodat je gewoon verder moet lezen.
Oké, maar ik moet ook nog iets eerlijk bekennen. Misschien was ik deze keer wel niet zo’n fan van de liefdesrelatie. Ik hou wel van een aantal clichés, maar ik vond dat het hier zo geforceerd en onverwacht was. Oké, er was een band tussen de personages, maar om die meteen in een liefdesrelatie te veranderen, was misschien wel te veel van het goede.
Bloed en Beenderen is hét fantasy-boek die je in 2018 gelezen moet hebben. Het is een boek dat je laat nadenken over de wereld én die een duidelijke boodschap met zich meebrengt. Als je een boek mag kiezen van jezelf met je allerlaatste zakgeld, laat het dan deze zijn. Je zult er geen spijt van hebben, want het is meer van 400 pagina’s puur genieten.