Eenzaamheid vergt moed

De niet sociale Leo (zoals hij zichzelf noemt) wordt op vroege leeftijd al weduwe. Zijn geliefde vrouw overlijdt op het moment dat hij er niet bij is. Hij heeft het daar moeilijk mee. Hij moet echter door samen met zijn dochter Nina. Nina doet vrijwilligerswerk bij de nonnen en daar ontmoet ze Martino. Zij heeft een zwak voor hem en voordat Leo het weet woont Martino bij hun in huis. Martino wordt later gediagnosticeerd met het syndroom van Asperger. In het begin (eerst samen met Nina en later met zijn tweeën) wonen ze in een drukke stad, maar ze voelen zich daar allebei niet thuis en ze verhuizen naar de bergen.
Zoals het beschreven wordt lijkt het me geweldig om daar te wonen. De 2 ontwikkelen zich elk op hun eigen manier. Martino sluit vriendschap met een oude boer. Hij kan bij hem zichzelf zijn. Ook op school wordt hij geaccepteerd en doet hij het goed. Leo laat hem in zijn waarde en, ondanks dat Martino het niet zo laat blijken is hij heel blij met Leo en de 2 groeien steeds meer naar elkaar toe.
“In de beslotenheid van ons huis voelden we ons vrij”. Het boek bevat allerlei mooie quotes wat het zeer de moeite waard maakt. Het is zo mooi beschreven dat het net lijkt of je zelf aanwezig bent bij Leo en Martino in huis. De humor van de stille Martino is ook geweldig.
Ik heb genoten van dit boek en het is meer dan de moeite van het lezen waard.