Een slecht boek!

Dit is uiteraard mijn mening. Over smaak valt niet te twisten. Ook niet op boekengebied.
Ik vond het een slecht boek. Ik hield er bovendien een nare nasmaak aan over. Ik vond dat er een goede verhaallijn miste, het onderwerp sprak me totaal niet aan en ik vond bepaalde scènes zo misprijzend dat ik mijn verwantschap, mijn waardering, voor de hoofdpersonage verloor.
Nu weet ik dat dit wel vaker gebeurt bij de boeken van Arnon Grunberg. Ik vermoed dat deze schrijver dit gevoel juist graag aanwakkert bij zijn lezers. Dus wat dat betreft is het hem (ook bij dit boek) weer uitstekend gelukt. Tenminste, bij mij.

Maar of dit boek nu in je hoofd blijft zitten omdat het zo goed is, mooi verhaal, pakkend geschreven etc., of omdat het een tikkeltje walgelijk is en eigenlijk een goede lijn mist, dat is de vraag.
Ik vermoed dat meneer Grunberg het heerlijk vindt zijn lezers een beetje te shockeren, dat er daarom veel publiciteit rondom zijn boeken is, en dat hij daarom lekker verkoopt. Maar of zijn boeken inhoudelijk nou echt zo goed, sterk, boeiend en mooi zijn? Nee, niet voor mij.*

*Zoals eerder vermeld; dit is mijn mening. Dit is zoals ik het zie.
Ik weet dat er meer mensen zijn die negatief over deze schrijver en zijn boeken denken, maar ik weet ook dat er een grote groep is die dol is op zijn werk. Ieder zijn mening, ieder zijn smaak. Ik probeer met deze recensie dan ook niemand te beïnvloeden of veroordelen!