Spinnen of toch piepen

Op de gelezen editie prijkt ‘Door de co-auteur van de film Lek’, het boek werd ook genomineerd voor de Gouden Strop en de Diamanten Kogel. Het is uiteindelijk geen winnaar geworden voor de prijs en de film zelf zegt mij niets. Met een later werk won Simon de Waal wel een prijs, de Diamanten Kogel.

De vormgeving van het boek zelf oogt wat goedkoop met een man die een pistool richt, redelijk simpele fonts, op de achterkant staat een vergroting van de hand met pistool wat donker achter de tekst en de foto van Simon als gangster of maffiabaas. Elk hoofdstuk is kort en ook nog eens in kleinere sub hoofdstukken verdeeld. Daardoor leest het makkelijker en vlotter.

Hoofdpersonen zijn crimineel Mirko en rechercheur Frank. Daaromheen komen nog tal van personen uit het netwerk van Mirko, de tegenstander van Mirko, Oleg, en het team van Frank. Vanuit drie perspectieven wordt het verhaal gebracht, al zijn er twee die er toe doen.

De opening is meteen al pakkend, waarmee de sfeer er al aardig goed in zit. Mirko maakt een fout tijdens een ontmoeting met twee anderen, waardoor hij problemen op zijn hals haalt. Ondertussen jaagt ook de recherche op hem en heeft hij ook nog ‘familie’ problemen. Terwijl er rondom hem nog veel meer problemen ontstaan. Frank is ondertussen een diepgaande onderzoek gestart naar alle praktijken van Mirko, raakt enorm wanhopig tot er een doorbraak komt. Hierdoor ontstaat er voor alle partijen een race tegen de klok en ook een venijnig kat en muisspel waarbij niets wordt geschuwd.

Niet een heel origineel verhaal, maar wel eentje die je niet snel weglegt door de vlotte schrijfstijl en explosieve gebeurtenissen. Je wil gewoon weten hoe het afloopt. Het leest als een actie thriller, verwacht niet een diepgaand verhaal of een wie is de dader.

Heerlijk om even weg te lezen, als je in een leesdip zit kunnen de korte in delen gehakte hoofdstukken een must zijn. Je hoeft je dus niet lang te concentreren. In het algemeen een aanrader.