Grotendeels langdradig en chaotisch, spannend einde.

Zwarte kaft, witte letters die wat vervagen, net alsof de trein die op de achtergrond te zien is, voorbij raast en de letters in zijn kielzog meeneemt.

Het verhaal gaat grotendeels over Rachel, een jonge vrouw die iedere dag de ochtend en avond forenzen trein neemt naar Londen.
Meestal staat de trein bij het zelfde rode sein bij het plaatsje Witney even stil en kijkt ze naar de huizen en tuinen die naast het spoor liggen.
Een koppel die ze bijna iedere dag op het terras ziet ontbijten noemt ze ‘Jess en Jason”.
Op een dag ziet ze iets vanuit de trein, maar wat precies?

Als blijkt dat Jess, die in het echt Megan heet op een dag verdwenen is, gaat ze naar de politie. Die haar echter niet gelooft omdat ze bekend staat als alcoholiste en onbetrouwbaar.

Verder gaat het boek over Megan, maar ook over Anna, die met Tom, de ex van Rachel getrouwd is.
De levens van de 3 jonge vrouwen, allen begin 30, zijn op een bepaalde manier met elkaar verweven.

Boven elk hoofdstuk staat netjes over wie het gaat, datum en dagdeel.
Echter, omdat niet alleen de personen wisselen, maar vooral de tijd niet chronologisch verloopt, is het een behoorlijk chaotisch boek, dat erg van de hak op de tak verspringt.
Pas als de 3 levenslijnen, qua tijdsplanning synchroon gaan lopen wordt het prettiger leesbaar en begrijpelijker. Dit is helaas pas na 3/4 van het boek.

Maar dan!
Ja, dan wordt het niet alleen begrijpelijk, maar ook echt spannend.
Het einde is een verrassing, hoewel je het wel zo’n 10 bladzijden voor het einde ziet aankomen.

Omdat het eerste, grootste deel chaotisch is en voortkabbelt en het pas op het laatste moment echt spannend wordt, krijgt dit boek maar 2 * sterren van mij.
Als het wat sneller meer tempo en spanning had opgebouwd, was jet zeker 3 sterren waard geweest.