De jaren na de oorlog

In dit vierde deel van de kronieken van de familie Cazalet, zijn we aanbeland in de 2e helft van de jaren '40 van de 20e eeuw. De bevrijding heeft korte maar uitzinnige vreugde gebracht, maar het leven blijft somber. er is een tekort aan alles; voedsel is nog op de bon en er is een tekort aan woningen. Maar toch gaat het gewone leven ook door. De generaal, echtgenoot, vader, opa en overgrootvader sterft, kort nadat zijn zoon Edward een keuze heeft gemaakt die voor Edward bevrijdend zou moeten werken. Maar of dat zo is? Zijn zus Rachel is verdrietig en blijft zorgen/verplegen voor haar moeder, tante en vriendin. Voor broer Hugh, weduwnaar, lijkt het leven weer zonniger te worden.
De kleinkinderen, vooral de meisjes worden in dit boek gevolgd, Louise in haar ongelukkig huwelijk, Polly, stabiel en verliefd en Clary, verwikkeld in een ingewikkelde werkrelatie. Al deze 3 jonge vrouwen hebben een karakter dat heel goed naar voren komt in de boeken. Ook de kleinzonen hebben hun belevenissen, zij worden in mindere mate ook gevolgd, net als de vrienden van de familie. Voor de een is meer ruimte in het boek dan voor de ander.
Waar in het voorgaande deel de sfeer in het boek beklemmend was, wordt dit boek opgewekter. Niet iedereen blijkt geheimen te hebben en er zijn ook oprechte mensen. In dit deel is er meer ruimte voor de mensen die het goed bedoelen dat maakt het boek anders dan het vorige boek.
Dit boek is geweldig om te lezen; na alle jaren van oorlogsellende, komen nog meer magere jaren ,maar wel met hoop. Ook al lijkt de situatie uitzichtloos, zo weet schoondochter Villy niet meer hoe ze verder moet als ze na jaren huwelijk wordt ingewisseld voor een andere vrouw. Toch komt er een kantelpunt, mede door haar lerares van vroeger dat ze keuzes maakt en verder wil. Het boek geeft hoopt voor de toekomst, geen garantie.
Elizabeth Jane Howard schreef deze boeken aan de hand van haar eigen familie geschiedenis. Dit is het vierde deel en het is fijn om deze boek in goede volgorde te lezen, om de ontwikkeling van personages te volgen. De personages gaan voor de lezer leven en zo krijgt hij of zij er familieleden bij.
Er worden zoveel personages beschreven in het boek en er gebeurt zoveel dat de lezer soms vergeet dat het een verhaal is, je zit er middenin. Kleinzoon Neville, rommelkont en student, Edward, egoïstisch tot op het bot, neef Christopher is zo aandoenlijk, matriach DeBaronie is zo wijs, kleindochter Polly is verstandig, vriend Archie is zelfopofferend, kleindochter Clary aakt een crisis door, lerares juffrouw Milliment is zo inspirerend.
Jammer dat het boek uit is en wachten op het 5e en laatste deel.