De jaren ‘20

Louise woont met haar moeder in Londen, kort daar voor is haar vader overleden. Zijn broer zorgt op een slechte manier voor hen. Louise loopt weg en wordt kindermeisje bij de familie Mitford en raakt bevriend met de oudste dochter Nancy. Het is begin jaren ‘20 van de vorige eeuw. De Eerste Wereldoorlog is net afgelopen, veel mensen lopen nog met een oorlogstrauma rond.
Als verpleegkundige Florence Nightingale Shore, nicht van Florence Nightingale in de trein wordt vermoord, zorgt dat voor opschudding. Per toeval raken Louise en politieman Guy op het spoor van de moordenaar.
Het boek is met vaart geschreven en ademt de sfeer van de jaren ‘20 uit. Het boek wordt met boeken van Agatha Christie vergeleken, maar dat vind ik niet kloppen. Agathe Christie schreef toch nog op een iets ander niveau.
De schrijfster heeft ervoor gekozen om een over echte moord uit die tijd te schrijven. De rest heeft ze erom heen bedacht. De moordenaar is in het echt nooit gevonden. Ze heeft iemand die echt rond het slachtoffer leefde, in haar verhaal aangewezen als moordenaar. Dat vind ik geen fijn idee, omdat de persoon in kwestie er waarschijnlijk niet mee te maken had. Had dan een moordenaar verzonnen.
Maar het boek is wel de moeite waard om te lezen als de vergelijking met Agatha Christie wordt weggelaten. Het is een ander boek.