Actueel en niet mierzoet

Het eindeloze strand voert de lezer weer naar Mure, een eiland boven Schotland. Flora woont hier weer, na een poos in Londen gewoond te hebben. Zij heeft Annie’s café overgenomen. Haar vriend Joël, houdt afstand en dat verstikt Flora. Er is veel, heel veel nodig om dit te doorbreken.
Vriendin Lorna, hoofd van de school, is verliefd op arts en vluchteling Saïf, maar hij zoekt zijn familie die hij kwijtraakte tijdens de oorlog in Syrië.
De broer van Flora, Fintan, staat op het punt van trouwen met zijn vriend Colton het eerste homohuwelijk op Mure.
Iemand op Mure wordt ernstig ziek.
Er zijn vele verhaallijnen in dit boek en toch is het goed te volgen en komt het bij elkaar. Ook is het boek duidelijk in deze tijd gesitueerd, ondanks dat Mure haast aan het eind van de wereld ligt. Dat het een eiland is en de buitenwereld ver weg is, is goed beschreven en schept sfeer in het boek.
De personages zin helder beschreven met een eigen persoonlijkheid. Het zijn geen perfecte mensen maar gewone mensen. Dat maakt het boek geloofwaardig. Ook is het boek een feelgood roman, maar nergens wordt het mierzoet, ook zijn sommige dingen vol humor beschreven. Een verhaallijn van deze schrijfster wil niet zeggen dat het goed afloopt. Het kan goed aflopen, maar het hoeft niet. Dat alles maakt het verhaal heel menselijk.
De schrijfster, Jenny Colgan, begint in dit boek weer met een persoonlijk welkom voor de lezer. De schrijft over de feedback die ze van lezers krijgt en over haar eigen leven.
Kortom: een mooi boek van een goede schrijfster. Het laatste hoofdstuk beschrijft een paar recepten van Annie’s café èn het bevat het eerste hoofdstuk van het volgende deel. Dat hoofdstuk was veelbelovend, dus we zijn nog niet klaar met Mure. Gelukkig niet.