Beter wordt het niet, in 2019....

In november las ik deze psychologische thriller, mijn favoriete genre. Wat mij betreft is dit boek het voorbeeld van wat een psychologische thriller moet zijn. Daarom is dit boek voor mij nu al het bete boek van 2019. Ik kan me niet voorstellen dat ik in 2019 nog een boek zal lezen wat meer zal boeien dan de Stille Patiënt. Het verhaal blijft boeien, het wordt verteld vanuit 2 personen: de therapeut en de patiënt. Dat het verhaal van de patiënt wordt gegoten in de vorm van een dagboek is begrijpelijk, minpuntje is dat ik bij lezing niet het gevoel heb dat ik in een dagboek zit te lezen. Daarvoor bevat het wat mij betreft net teveel dialogen en feitelijke details. Maar dat stoort me niet echt.
De korte hoofdstukken lezen makkelijk weg, na elk hoofdstuk ontstaat bij mij de drang (of dwang) om aan het volgende te beginnen. De wending die het verhaal neemt had ik niet voorzien en is meesterlijk. Ik ben benieuwd naar het volgende boek van Michaelides.