Blauwe Maandag betekend hier zeker niet van korte duur!

Een aantal jaren geleden had ik al 2 boeken van Nicci French door geworsteld, waren voor mij teveel personen en te langdradig.

Na diverse recensies te hebben gelezen over dit boek / serie eindelijk besloten de moed weer op gepakt en begonnen in het eerste deel over Frieda Klein die werkzaam is als psychoanalytica. Waar ik bang voor was dat het weer een teveel aan personen en te langdradig zal worden begint aan me te knagen, krijg dan ook al gedachten om het boek ter zijde te leggen en aan een ander boek te beginnen. Maar na nog even door te lezen begint het boek me toch te boeien en vanaf ongeveer bladzijde 35-40, komt er eindelijk een lekker verhaal in en wordt je meegesleurd met de gedachten, bezigheden en het doen het laten van Frieda en haar patiënten. Zeker als ze te maken krijgt met die ene patiënt die ervan droomt om een kind te hebben met sproeten en rood haar en dat er kort nadat hij dit verteld heeft aan Frieda dan ook een jongetje verdwijnt die voldoet aan die droom? Het duo French weet hier aansluitend een prachtig boeiend verhaal van te maken en je wordt meegesleurd in het zoeken, vinden van het kind. Ook nemen ze je nog even mee naar een zaak wat zich al tweeëntwintig jaar eerder heeft afgespeeld en weten ze het verhaal zo’n vorm te geven dat de vraag/gedachten bij je opdringt of deze zaak ook geen verband heeft met deze verdwijning?

Het boek begint net als een stoomlocomotief langzaam op gang te komen, maar als het eenmaal op gang is, is er ook geen stoppen meer aan! Voor mij zeker reden om de volgende delen te gaan lezen van Frieda Klein!