Psychologie van de onderbuik

“Vergeet mij niet” (of psychologie van de onderbuik) van Anja Feliers

De schrijfster baseert zich voor haar zogezegde thrillers telkens op een opzienbarende, dramatische gebeurtenis gelicht uit de rubriek 'faits divers' van een of andere sensatiekrant (een gijzeling, een dode baby vergeten in een auto etc... ). Uitgaande van dergelijke gebeurtenissen verzint zij dan een verhaal waarin wraakgevoelens steeds weer de hoofdrol spelen. Daarbij komt dan nog nijd en afgunst als kenmerkende trekken van de hoofdpersonages die per se door en door slecht moeten zijn. Dit gegeven kon in haar eerste thriller “Verleid me” nog door de beugel, gezien het verhaal enigszins verrassend overkomt. Dit is echter niet meer het geval in haar volgende roman “Vergeef me”, en zeker helemaal niet meer in de derde roman “Vergeet mij niet”. In deze laatste twee komen de verhalen over als klinkklare onzin doorspekt met talloze ongerijmdheden, en waarbij de personages totaal ongeloofwaardig en lachwekkend overkomen.
Doet denken aan sommige driestuiversromans of aan de griezelsprookjes van Grimm zonder echter het niveau ervan ook maar te benaderen.
De schrijfster probeert het zielenleven van haar hoofdfiguur bloot te leggen door deze altijd maar hetzelfde tot vervelens toe te laten herhalen, waarbij de nadruk steeds gelegd wordt op hetgeen de betreffende persoon in de onderbuik ervaart. Komt ontzettend kinderachtig over.
Ik heb me zelden zo geërgerd als bij het lezen van Anja Feliers' romans, niet alleen over de potsierlijke inhoud maar ook over het taalgebruik: verschillende foutieve zinsconstructies, beperkte woordenschat (bvb. Het voortdurend herhalen van dezelfde termen zoals 'onderbuik, feilloos, opgelaten, tel, mijn lijf, etc...), en ten slotte de obligate weerzinwekkende sexscènes !!
Heeft men bij Lannoo geen proeflezers meer?

Facit: Haar 'pschologische thrillers' zijn onverkwikkelijke verhalen die, wat mij betreft, goed zijn voor de prullenmand.