Prachtig

Waar Knausgard ons schaamteloos een blik in zijn leven en geestesgesteldheid geeft, doet de Vigan eigenlijk hetzelfde, maar dan in het leven van haar familie en in het bijzonder dat van haar moeder. Waar Knausgard onbeschaamd en rauw uit de hoek komt, maakt dat bij de Vigan van tijd tot tijd plaats voor milde verklaringen omtrent het gedrag van haar familie.
Het motto van het boek kan eigenlijk worden samengevat door alleen pagina 324 van (mijn editie van) het boek te lezen:

'Het liefst had ik hen in blinde woede vertrapt en met vuistslagen vermorzeld, ik haatte hen allemaal, want dan moest ik eraan denken dat zij schuld droegen aan wat er van haar was geworden, en dat ze daar schaterend om lachten.'

Ik heb het boek ademloos uitgelezen in 3 dagen (avonden) tijd. Het is een, om maar eens een cliché te gebruiken, "must read".

Trouwens als je van dit boek genoten hebt, kan ik je ook nog aanraden "Asbestemming" van AFTh van der Heijden en '" Sprakeloos" van Tom Lanoye eens te lezen.

Veel plezier