Lezersrecensie
Originele fantasy
Het verhaal
Het verhaal begint in het heden, waar de oude wijsgeer Benedictus zijn leerling Xavier een aantal oude boeken wil laten lezen. Xavier begint hier met tegenzin aan, maar wordt al snel letterlijk meegezogen in de verhalen. De verhalen gaan over de strijd tussen het licht en de duisternis. De vraag is echter of deze verhalen daadwerkelijk alleen betrekking hebben op het verleden, of dat ze ook in het heden nog gevaar kunnen opleveren.
Wat ik ervan vind:
Ik heb sterk gemengde gevoelens bij dit verhaal. Ik vind het een origineel verhaal, waarin ik al vanaf het begin werd meegesleept. De opbouw is lang, maar ook die vond ik interessant genoeg om meer te willen weten. Ook vind ik het fijn dat er zoveel kanten van het verhaal belicht worden. Dat er daardoor behoorlijk veel verhaallijnen en personages zijn, neem ik graag voor lief.
De manier waarop de hoofdpersonen met elkaar omgaan vond ik echter minder prettig. Ze maken doorlopend groffe en seksueel getinte grappen en schelden voortdurend op elkaar. Dit staat voor mijn gevoel iedere normale conversatie in de weg en haalde me steeds uit mijn concentratie. Ook beschrijft de schrijver seks en geweld nogal expliciet. Ik dacht de hele tijd dingen als “oh gatver, oh nee, oh doe dat nou niet”. Ik denk dat ik toch meer van een iets subtielere schrijfstijl houd. De schrijfstijl past wel bij het genre van het boek, namelijk (grim)dark fantasy. Mensen die van dit genre houden zullen de schrijfstijl misschien juist wel waarderen.
Het schelden en vloeken gebeurt wel op een zeer originele manier. De schrijver heeft flink zijn best gedaan om originele scheldwoorden te verzinnen. Ik heb ze niet geteld, maar er moeten tientallen verschillende vloeken in het boek staan. Sommige zijn krachtiger dan andere en sommige vond ik meer grappig dan krachtig. Ze worden te veel gebruikt, zodat ze het verhaal steeds onderbreken, maar op zich vond ik het wel leuk.
De schrijver heeft op social media al vaak aangegeven dat hij trots is op het einde van het boek. Het einde vond ik inderdaad vrij sterk. Zowel de cliffhanger als het einde van het hoofdstuk over het duister dat daaraan vooraf ging, vond ik goed.
Ik zou voor de originaliteit van het verhaal 4 sterren willen geven. Omdat er voor mijn gevoel nog wat verbeterd kan worden aan de schrijfstijl, geef ik daarvoor 3 sterren. In totaal wordt dat dus 3,5 ster.
Het verhaal begint in het heden, waar de oude wijsgeer Benedictus zijn leerling Xavier een aantal oude boeken wil laten lezen. Xavier begint hier met tegenzin aan, maar wordt al snel letterlijk meegezogen in de verhalen. De verhalen gaan over de strijd tussen het licht en de duisternis. De vraag is echter of deze verhalen daadwerkelijk alleen betrekking hebben op het verleden, of dat ze ook in het heden nog gevaar kunnen opleveren.
Wat ik ervan vind:
Ik heb sterk gemengde gevoelens bij dit verhaal. Ik vind het een origineel verhaal, waarin ik al vanaf het begin werd meegesleept. De opbouw is lang, maar ook die vond ik interessant genoeg om meer te willen weten. Ook vind ik het fijn dat er zoveel kanten van het verhaal belicht worden. Dat er daardoor behoorlijk veel verhaallijnen en personages zijn, neem ik graag voor lief.
De manier waarop de hoofdpersonen met elkaar omgaan vond ik echter minder prettig. Ze maken doorlopend groffe en seksueel getinte grappen en schelden voortdurend op elkaar. Dit staat voor mijn gevoel iedere normale conversatie in de weg en haalde me steeds uit mijn concentratie. Ook beschrijft de schrijver seks en geweld nogal expliciet. Ik dacht de hele tijd dingen als “oh gatver, oh nee, oh doe dat nou niet”. Ik denk dat ik toch meer van een iets subtielere schrijfstijl houd. De schrijfstijl past wel bij het genre van het boek, namelijk (grim)dark fantasy. Mensen die van dit genre houden zullen de schrijfstijl misschien juist wel waarderen.
Het schelden en vloeken gebeurt wel op een zeer originele manier. De schrijver heeft flink zijn best gedaan om originele scheldwoorden te verzinnen. Ik heb ze niet geteld, maar er moeten tientallen verschillende vloeken in het boek staan. Sommige zijn krachtiger dan andere en sommige vond ik meer grappig dan krachtig. Ze worden te veel gebruikt, zodat ze het verhaal steeds onderbreken, maar op zich vond ik het wel leuk.
De schrijver heeft op social media al vaak aangegeven dat hij trots is op het einde van het boek. Het einde vond ik inderdaad vrij sterk. Zowel de cliffhanger als het einde van het hoofdstuk over het duister dat daaraan vooraf ging, vond ik goed.
Ik zou voor de originaliteit van het verhaal 4 sterren willen geven. Omdat er voor mijn gevoel nog wat verbeterd kan worden aan de schrijfstijl, geef ik daarvoor 3 sterren. In totaal wordt dat dus 3,5 ster.
1
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Bianca Brummelhuis
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
