Originele hoofdpersoon

Ik vond dit een prettig leesbare thriller. De schrijfstijl is eenvoudig gehouden, zonder al te veel opsmuk. Dit maakt dat je snel door het verhaal gaat. Als er af en toe wat technische termen vallen, worden die goed uitgelegd.

In het begin lijkt de theorie van Renske een beetje uit het niets te vallen. Hij is niet echt voor de hand liggend. Later wordt duidelijk hoe ze tot haar conclusie is gekomen en waarom ze zich zo vastbijt in de zaak. Dan wordt haar reactie dus wel begrijpelijk.

De hoofdpersonen komen uit twee generaties. Een aantal zijn tieners en een aantal zijn volwassenen. Ik vond het samenspel tussen de hoofdpersonen echt goed neergezet. Politie-agent Marcel schippert tussen zijn eigen mening, de mening van Renske en die van zijn collega Sara. De kinderen van Renske worden weer klemgezet door andere hoofdpersonen. Dit maakte het verhaal erg spannend.

De manier waarop één van de tieners, die bepaald geen lieverdje is, werd beschreven, vond ik indrukwekkend. Deze hoofdpersoon komt echt angstaanjagend over.

Ik vond dat de plot goed in elkaar zat. Alles klopt precies en het einde was behoorlijk angstaanjagend. Wel gaat het verhaal in een vrij rechte lijn naar het einde. Er waren weinig tijdssprongen en ook geen enorme plottwists. Dat er drie verhaallijnen waren, vond ik wel een pluspunt. Deze overlapten namelijk soms en hierdoor werden sommige gebeurtenissen van meerdere kanten belicht. Dat vond ik erg fijn. Dat Renske een expert op het gebied van gevaarlijke stoffen is en daardoor op een bepaalde manier tegen gebeurtenissen aankijkt, vond ik ook erg origineel.

Ondanks het voor mij wat moeizame begin, vond ik dit uiteindelijk toch een mooie thriller. Het einde vond ik ook erg goed uitgewerkt. Ik heb dit boek met plezier gelezen.