Angrijpende roman, maar soms wel wat rommelig verteld

In Versplinterd ziet Rachel haar oude vriendengroep voor het eerst in vijf jaar weer. Vijf jaar geleden waren zij betrokken bij een ongeluk waarbij Rachel zwaargewond raakte en haar beste vriend Jimmy overleed. Nu vijf jaar later brengt Rachel een bezoek aan het graf van Jimmy en wordt overvallen door een enorme hoofdpijn waardoor ze buiten bewustzijn raakt. Als ze weer bijkomt is haar leven heel anders dan zij zich herinnert. Zij en har ex zijn nog een stel en haar beste vriend Jimmy blijkt nog te leven.

Versplinterd is zo’n boek waar je eigenlijk niet teveel over kunt zeggen zonder enorme spoilers weg te geven. Het is een boek met een bijzondere verhaallijn. Doordat Rachel in de war is over wat nou haar echte leven is, ga je als lezer ook steeds twijfelen over wat er nou echt is en wat niet en pas helemaal aan het eind kom je erachter wat er nou precies aan de hand is. Hoewel ik zelf ook wel wat ideeën had over hoe het verhaal in elkaar zou zitten, bleek het toch nog iets anders te zitten dan ik dacht.

Het boek leest enorm snel, maar ik miste helaas soms nog wel wat diepgang. Alle personages, inclusief Rachel, bleven voor mij een beetje oppervlakkig. Wat ik jammer vond, want ik had de personages wel wat beter willen leren kennen om nog meer mee te kunnen leven met het verhaal. Bovendien vond ik het verhaal soms nogal rommelig. Ik had vaak niet helemaal door wat er nou bij welk leven van Rachel hoorde en moest daarom ook echt af en toe een stuk terug lezen.

Verder ga ik niet te veel over het boek zeggen, want dat verpest echt de sfeer van het lezen van dit boek. Al met al vond ik Versplinterd wel een aardig boek, maar niet zo goed als dat ik er van verwacht had. Ik miste wat diepgang in het verhaal. Een prima boek om tussendoor te lezen en ook wel met een verrassende ontknoping. Het einde heeft voor mij echt het boek gered, want zonder dit goed in elkaar zittende einde vond ik het boek toch ineens een stuk beter.