Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Wat ik nou vind van 'Huis vol leugens'?

BibliophileSan 04 juli 2019
Nicci French's 'Het geheugenspel' was eigenlijk voor mij het echt begin van mijn boekenkast.
Ik had wel meer boeken, maar die stonden een beetje verloren tussen andere spullen in. Ik woonde in een kamer die ik deelde met een collega en van ruimte voor een boekenkast was geen sprake.
Maar 'Het geheugenspel', die moest en zou ik bewaren en dat boek heb ik minstens 10 keer gelezen.
Langzaam maar zeker volgden er meer boeken, en uiteraard ook alles van het echtpaar Nicci French.

Na de fantastisch 'Frieda Klein'-serie, nu dus weer een standalone.

Het verhaal gaat over Neve. Een getrouwde vrouw, moeder van 3 en minnares van haar baas, Saul.
Netjes? Nee. Dat weet ze zelf ook, maar ze praat het goed voor zichzelf. Er is niemand die van hun relatie afweet.
Op een ochtend krijgt ze een smsje; hij heeft onverwachts een paar uurtjes vrij, of ze naar hem toe komt.
Als Neve echter in zijn appartement arriveert, vind ze hem daar dood. Zijn hersens ingeslagen.
Uit angst dat de politie sporen van haar vind, en dat daarmee de verhouding uit komt, besluit ze het appartement grondig schoon te maken. Ze hoopt dat er hierdoor niets is dat haar nog in verband kan brengen met Saul.

Als ze onverwachts terug moet naar het appartement, is daar iets veranderd. De schrik slaat haar om het hart. Is er nu dan toch iemand die van hen afweet?

Het durt niet lang voor het politie-onderzoek begint en Neve belandt van de ene in de andere leugen om haar verhaal kloppend te houden.
In de tussentijd lijkt ze thuis van het ene feestje in het andere te vallen, waardoor ze de rust niet krijgt om haar gedachten helder te krijgen.
Daarbij zorgt haar angst in verband gebracht te worden met de moord op Saul ervoor, dat ze enorm onrustig is, niemand meer vertrouwt en overal spoken ziet. Het schuldgevoel overheerst en haar hersens draaien overuren.
En dát gevoel, de onrust, het wantrouwen, Neve's angst: dát is waar Nicci French goed in is. Om dát gevoel op de lezer over te brengen.
Ik merkte ook nu weer dat ik zó meevoelde met Neve, dat ik ook onrust in mijn lijf kreeg (lekker ontspannen lezen noemen we dat ...).
Wederom een nacht met te weinig slaap omdat het boek uit moest. Want je denkt toch niet dat ik kan slapen met zoveel aan mijn hoofd??

Een heel ander verhaal weer als dat van Frieda Klein, ik vind dit weer een verhaal als één van hun vroegere boeken, terwijl je wel merkt dat er meer ervaring achter zit; hun manier van schrijven is imo alleen maar beter geworden.

Ik ga nog even nagenieten van dit heerlijke boek, dat van mij alle 5 de duimpjes krijgt!

Reageer op deze recensie

Meer recensies van BibliophileSan