Wat ik nou vind van 'Vuurkind'?

Een poos terug las ik van deze auteur 'Ijstweeling' en dat vond ik een bijzonder goed boek.
Nu dan 'Vuurkind'.

Het verhaal wordt verteld vanuit Rachel, in ik-perspectief en soms vanuit haar kersverse echtgenoot David, maar dan in de 3e persoon.

Rachel en David zijn pasgetrouwd en Rachel is bij hem ingetrokken op zijn enorme, maar afgelegen landgoed Carnhallow House.
Een landgoed dat al eeuwenlang in zijn familie is en dus een gigantische geschiedenis heeft.
Op de achtergrond liggen de mijnen waarmee zijn familie een fortuin heeft gemaakt.

David heeft een zoontje, Jamie. Jamies moeder Nina is een paar jaar eerder overleden door een val in een mijnschacht.

Maar al snel heeft Rachel het idee dat er geheimen zijn binnen haar nieuwe gezin.
Klopt het verhaal over Nina's dood wel?
En waarom doet Jamie van die bijzondere uitspraken, waar ze de rillingen van krijgt?
Kan ze David wel voor 100% vertrouwen?

Bij het lezen van 'Ijstweeling' voelde ik continu de onderhuidse spanning,  werd ik meegezogen in het verhaal.

Helaas kreeg 'Vuurkind' dat niet voor elkaar.

Zowel David als Rachel hebben hun geheimen, maar de helft daarvan hadden ze m.i. prima aan elkaar kunnen opbiechten. Je bent tenslotte niet getrouwd om elkaar vervolgens op afstand te houden.

Maar goed, ieder mens is anders, en daar wil ik me dan nog wel overheen zetten.

Maar het uiteindelijke plot hangt wel zó van toevalligheden aan elkaar, dat 'vergezocht' een understatement is.

De schrijfstijl is prima, net als in 'Ijstweeling' is er veel aandacht voor het ruwe landschap, wat bijna een personage an sich wordt. Het is dan ook in beide boeken een belangrijk gegeven, en zorgt voor de benodigde sfeer.
In dit boek komen daar dan nog de oude mijnen bij. En ondanks de beschrijvingen daarvan, vond ik het erg lastig om daar een goed beeld van te krijgen. Wat op zich wel 'nodig' was, aangezien ze een grote rol spelen in het verhaal.


Ondanks dat we hoofdstukken te lezen krijgen vanuit beide echtgenoten, werd hun drijfveer me nergens echt duidelijk. Van Rachel wordt meerdere malen haar sterkte karakter genoemd, maar ik heb dat niet zo ervaren. Sterker nog,  zowel David als Rachel vond ik absoluut geen memorabele personen.
Jamie daarentegen vond ik wél goed neergezet, een klein mannetje met een sterke wil.

Helaas dus, 'Vuurkind' staat echt in de schaduw van het eerdere 'Ijstweeling'.
Slechts 2,5 duim geef ik het.

http://www.watiknouvind.com/2019/02/wat-ik-nou-vind-van-vuurkind-van-sk.html