Meer!

Je leest het verhaal – wat af en toe ietsje te langdradig was naar mijn zin in het begin, enige minpunt – vanuit verschillende perspectieven. Die van Gwen en Sam, maar ook van Lanny en Connor, zo krijg je alle gemengde emoties mee die de personages doormaken. De angst, de haat, de wanhoop, maar ook de worsteling van de kinderen die hun vader niet alleen als monster kunnen zien, maar ook als vaderfiguur. Een heel compleet beeld krijg je zo en dat maakt het verhaal heel erg meeslepend.

Het hele verhaal door voel je de zenuwslopende spanning van de jacht en van de macht; want wie heeft nou eigenlijk de touwtjes in handen? En wie zal er uiteindelijk aan het kortste eind trekken?
Heerlijk! Ik heb weer zitten genieten van het onwijs spannende verhaal en ben echt heel benieuwd naar de ontwikkelingen in het derde deel van deze serie, Wolfhunter River! Ik wil zeker MEER!!