Meer!

Ik ben altijd bang als ik een deel in een serie ga lezen waarvan het best een tijdje terug is dat ik het vorige deel las, dat ik niet meer goed genoeg weet wat de rode draad was. Gelukkig kwam het al heel snel terug, een beetje geholpen door de korte terugblikken die in het verhaal van Jana zitten. Ik kon me er dus al vrijwel meteen weer helemaal in storten! En het kwam ook weer terug dat Emelie Schepp erg houdt van vlotte perspectiefwisselingen, ook daar was ik gelukkig zo weer aan gewend.

Het verhaal raakte me al vanaf het begin, want wat was is die verdwijning van dat jochie hartverscheurend. En dan die geweldig intrigerende Jana Berzelius en haar demonen! Ik vind haar zo’n geweldige hoofdpersoon en ben iedere keer weer blij dat ik meer over haar mag lezen.
Het verhaal draait heel erg om haar en haar privéproblemen, maar daarnaast natuurlijk ook om de zaak, die door de perspectieven van Henrik en Mia (die we ook al goed kennen uit de vorige boeken) heel sterk tot leven komt. De personages zijn erg boeiend en levendig en de vaart zit goed in het verhaal. Eenmaal begonnen wil je alleen maar verder lezen…

Wat een ontzettend fijne thriller is Postuum weer! Meeslepend van begin tot eind, heel erg spannend en het doet me meteen weer verlangen naar meer! Ik hou van Jana! Jij ook?