Ontroerend

Wat blijft deze poëtische vorm van schrijven toch bijzonder (mooi)! Het leest vlot en je danst bij wijze van spreken door het verhaal heen.
Het verhaal zelf is weer erg aangrijpend en staat vol mooie stukjes. Je leert langzaam Allison beter kennen en ook Marla’s situatie en je groeit mee in hun vriendschap. Samen weten ze een soort veilig thuis te creëren.
Toch vond ik dit boek minder verpletterend dan de vorige twee, ik was dit keer niet tot tranen geroerd. Neemt niet weg dat het wel weer een aanrader is voor wie van ontroerende en bijzondere verhalen houdt!