Lach en traan

Al meteen vanaf het eerste ogenblik zit er weer ongelooflijk veel, heerlijke, humor in het verhaal. Ik heb me toch een partij zitten gniffelen én hardop zitten lachen tijdens het lezen! Dus: dan is het al gewoon een lekker verhaal met fijne personages en grappige voorvallen, maar: dan ineens weet Lisette me ook keihard te grijpen als de serieuzere twist erin komt… Ze voerde me al mee de wereld in van Lucy (en Olivier en hun huisgenoten), maar vanaf dat punt sleepte ze me echt mee en leefde ik ook zo ontzettend mee met ze.
Het psychische probleem wat aangekaart wordt in het verhaal (ik ben een beetje vaag want ik wil niet spoileren) riep herkenning op en zorgde ervoor dat ik na het uitlezen van het boek even een partijtje heb zitten janken.

Een verhaal om te lezen met een lach en een traan dus! Een hele brede lach en, voor mij, een dikke traan. Weer een échte Lisette Jonkman! Heel veel humor en een serieuzere laag eronder, dat kan ze goed.