In één ruk uitlezen

In ‘Mij zie je niet’ volg je twee personages: een ik-personage en Jeantine van Dis. Afwisselend lees je vanuit één van hen een of meerdere hoofdstukken. Langzaamaan leer je beide vrouwen beter kennen. Alhoewel het lange tijd onduidelijk blijft wie het ik-personage nu precies is. De auteur probeert je hierbij op het verkeerde been te zetten door de aanwijzingen die ze geeft. Het duurde bij mij vrij lang voor ik echt wist wie deze “ik” was.

Als lezer weet je rationeel dat het ik-personage nare dingen uithaalt met Jeantine, maar op de een of andere manier krijgt Den Hollander het voor elkaar dat je soms een soort sympathie voor dit personage voelt. Ze heeft haar dochter op een afschuwelijke manier verloren. Geen enkele ouder hoort zijn of haar kind(eren) te overleven, dus je kunt je voorstellen dat dat rare dingen met je doet. Dat praat helemaal niets goed, maar het zorgt er tegelijkertijd voor dat je soms medelijden met haar hebt.

De auteur werkt naar een spannende ontknoping toe, waarin je antwoord krijgt op al je vragen. De spanning zit ‘m deze keer niet helemaal in het hoe en waarom rondom de dader, maar meer in wat voor effecten heeft de dood van iemands kind op een ouder. Dat maakt van ‘Mij zie je niet’ geen standaardthriller zoals we van Den Hollander gewend zijn, maar vooral een psychologische thriller die je wel weer het liefste in één ruk uit wil lezen.