Dag Hendrik Groen!

Na ’Pogingen iets van het leven te maken’ en ’Zolang er leven is’ is Hendrik terug met zijn allerlaatste geheime dagboek: ‘Opgewekt naar de eindstreep’.

De eerste twee boeken werden vooral gekenmerkt door humor, gezelligheid en actualiteit. Ook in dit derde dagboek komen deze zaken voorbij, maar is er ook een serieuze ondertoon. Het gaat namelijk niet zo goed met Hendrik. Hij is daar heel open in. Dat maakt het een mooi en droevig verhaal. Je leeft enorm met hem mee en je hoopt het allerbeste voor hem. Hendrik Groen is toch voor veel mensen een extra opa geworden.

Naast de introductie van een aantal nieuwe personages komen er ook verschillende oude bekenden voorbij. ‘Opgewekt naar de eindstreep’ is echt een soort afscheidsboek geworden. Als lezer krijg je op deze manier ook nog even de tijd om al die leuke, lieve en soms nukkige personages gedag te zeggen. Het vormt een mooie afsluiting van een fijne dagboektrilogie. Met tranen in mijn ogen heb ik het uitgelezen. Hopelijk wordt dit derde boek ook nog als televisieserie verfilmd. Dag Hendrik Groen!