Een vlot geschreven debuut

Wanneer Hester 7 jaar oud is slipt de wagen waarin zij met haar vader, moeder en zusje zit. Ze weet haar moeder en zusje te redden maar haar vader overlijdt. Ze blijft zichzelf de schuld geven. Waarom had ze geen kracht genoeg meer om haar vader uit het wrak te halen? Wanneer ze 17 is begint ze opeens te dromen. De dromen lijken levensecht en daar ontmoet ze Siem op wie ze op slag verliefd wordt. In haar dromen kan ze daarbij ook haar echte ik laten zien : een meisje met een bovenmenselijke kracht.  
Mijn mening:
In de proloog worden we in de seconden na het ongeval gesmeten. De moeder en het zusje van Hester zijn uit de wagen maar haar vader zit nog vastgeklemd. De beschrijving en de paniek benemen je de adem. Ook van de afsloop moet je even bekomen.
Daarna maken we in hoofdstuk 1 een sprong in de tijd. Hester is ondertussen 17 en probeert vooral niet op te vallen. Dit omdat als ze haar beheersing verliest ze bovenmenselijk sterk is. Alles probeert ze om binnen de lijntjes te blijven, ze wil geen proefkonijn worden in een wetenschappelijk onderzoek. Samen met haar vriendin Yvet is ze een van de populaire meisjes op school. Wanneer ze begint te dromen ontmoet ze Siem. Hij heeft dezelfde krachten als Hester maar gebruikt ze wel. In hun dromen gaan ze samen op ontdekking en worden ze hopeloos verliefd. Elke nacht treffen ze elkaar op dezelfde plaats. Maar wanneer ze meer over zichzelf willen vertellen of willen kussen wordt ze telkens wakker.
De karakters worden in de eerste hoofdstukken goed beschreven . Je krijgt een goed beeld van Hester en haar gezin en ook Yvet wordt uitgediept. Langzaam ontdek je meer van het schuldgevoel waarmee Hester nog elke dag te maken heeft. Hierin kan je je als lezer zeker vinden. Daarna verliest de opbouw van de verhaallijn precies aan snelheid. Ze moet telkens terug naar de droom en geraakt telkens maar een klein stukje verder. Het is pas aan het einde van het boek dat je in een stroomversnelling terecht komt.
De verhaallijn is makkelijk te volgen en je leest het vlot door hoewel het me niet wist te betoveren en vast te houden. Sommige passages kwamen niet realistisch over. Waardoor het aan geloofwaardigheid verloor. Gelukkig kwam op het einde de versnelling en het boek eindigt met een cliffhanger.
Eindoordeel
Hart van Glas wist mijn hart niet te veroveren. Miranda Peters heeft een aantal elementen in het verhaal gebracht wat in de volgende delen nog uitgediept zal worden ( hoop ik). De basis is er zeker. Als ze verder gaat zoals ze geëindigd is in dit eerste deel wil ik het zeker lezen.