de Geur van Groen

"You know you've read a good book
when you turn the last page
and feel a little as if
you have lost a friend "
- Paul Sweeney

Deze quote beschrijft exact hoe ik mij voelde toen ik dit boek dichtsloeg. Naarmate het boek vorderde wilde ik stoppen met lezen, ik wilde niet dat het verhaal zou gaan eindigen. Dit verhaal is in mijn hart gekropen, ik heb gezwijmeld, gelachen, genoten van de sarcasme en bovenal heeft dit boek mij diep ontroert. Ik zal dit boek nog vaak pakken en opnieuw, opnieuw en opnieuw blijven lezen.

Het verhaal begint met een pakkend proloog en ik wist direct dat dit een prachtig verhaal zou gaan worden. Op een fantastische manier beschrijft Pamela Sharon de kleuren die je zelf aan het leven kan geven, de verschillende manieren om met het leven om te gaan en naar het leven te kijken. Hoe sterk, diep en belangrijk een vriendschap kan zijn en het wordt geen moment zwaar. Het geeft een mooi kijkje in de keuken van een visuele beperking en door het sterkte karakter van Raaf kun je niets anders opbrengen dan diepe bewondering. Het boek leest vlot door en blijft je vasthouden.

"Ze laten zich verleiden om te geloven wat ze zien,
zonder erbij na te denken of datgene wat ze zien
geen illusie is "

Hoofdstuk 13 is mijn favoriet. Roan neemt Raaf mee naar het Rijksmuseum en op een bijzonder liefdevolle manier laat hij Raaf de meesterwerken ervaren. Dit doet hij door gebruik te maken van geuren en materialen. Alle kleuren zijn dan zo dichtbij dat het niet langer belangrijk is dat Raaf de schilderijen niet kan zien. Ze voelt ze diep van binnen samen met de vlinders.
Daarna gaan ze samen uit eten, iets wat Roan heeft geregeld. Ze eten in het donker, in het echte donker, zodat Roan de duisternis kan ervaren die er altijd heerst in Raaf's hoofd.

"altijd heb ik mezelf een uitzondering gevoeld en nu hier, met een handjevol mensen, ben ik net als zij. Misschien ben ik hier zelfs in het voordeel, omdat ik zonder moeite mijn glas weet te vinden, ook al kan niemand het zien. De stemmen om me heen klinken vrolijk en lacherig, dus dit is wat donker doet met mensen die kunnen zien. Er is weinig duisters en sombers aan. Dit is de andere kant van zwart, het zwart van Rembrandt, het zwart van allemaal hetzelfde zijn en het zwart van dingen pas kunnen missen als je ze hebt meegemaakt"

"Je hebt van die kleuren waarbij je meteen denkt:
ja, dat is mooi. paars, bijvoorbeeld.
en dat is precies hoe mijn ontmoeting met Roan was "

Prachtig toch ?
De geur van groen is absoluut een must read.