Prachtige novelle

Het verhaal draait om Bo. Ze runt een zelfpluktuin, een kruidentuin en organiseert workshops. Dit kan allemaal op het terrein van haar ouderlijk huis, waar ze van het oude schuurtje ook een klein winkeltje heeft gemaakt. September vindt ze altijd een fijne maand, maar oktober haat ze. Aan het einde van die maand is het namelijk elf jaar geleden dat haar moeder onverwacht overleed, en dan trekt Bo zich altijd wekenlang terug.

Vier jaar geleden had ze nog een relatie met Marcus, maar dat is stukgelopen omdat ze andere verwachtingen van het leven hadden. Hij verhuisde naar Amsterdam, terwijl Bo aan de Oktoberlaan bleef wonen. Ze mist hem nog steeds en denkt vaak aan hem. Gelukkig heeft ze veel steun aan haar vriendinnen Lotta, Brigitte en Layla, vooral bij Brigitte en Layla kan ze terecht voor eerlijk en serieus advies.

Dan komt er een nieuwe jongen in het dorp wonen, Jesper. Hij is heel open en vriendelijk en vertelt dat hij de nieuwe eigenaar is van café De Bokkenrijder. Hij bruist van de ideeën en wil onder andere een herfstfair organiseren. Bo raakt meteen een beetje door hem geïntrigeerd. Maar zijn zijn bedoelingen oprecht, of probeert hij haar op een verkeerde manier in te palmen?

Wat een mooie novelle is dit. Ik vond het een warm en vertederend verhaal. De vriendschap en steun die Brigitte en Layla haar gaven vond ik hartverwarmend. Ook de telefoontjes die ze nog van haar ex ontving in de maand van het overlijden van haar moeder ontroerde me. Het thema rouw wordt eerlijk en realistisch neergezet, je begrijpt vooral naar het einde toe waarom Bo elk jaar met oktober worstelt en waarom ze zichzelf een schuldgevoel geeft. De opbouw in het verhaal was goed neergezet omdat de verschillende data ook genoemd werd in het verhaal. Ik vond het mooi dat het boek liet zien hoe belangrijk het is om steun te durven aannemen van anderen en dat je niet alles zelf hoeft te doen. Mooi om te zien hoe Bo naar het einde toe opbloeide. Ik kan niet wachten op Winterplein, die zal ik al snel gaan lezen.