Een bitter hard gevecht

Het is erg knap om in de vier boeken de verhaallijnen zo te laten verlopen, dat je het grote geheel niet uit het oog verliest. 't Is regelmatig een gedachtesprong om je weer even te herinneren hoe het met welke hoofdpersoon ook al weer was. Vooral het benadrukken van de gruwelijkheden en het meedogenloze karakter van de criminelen in de romans. De onthutsende manier waarop Jerry Killroy op een bijna vanzelfsprekende manier zijn gewonde misdadige zoon, Ed, vrij krijgt! Dat houd je toch niet voor mogelijk? Net op het moment in het verhaal, dat je denkt, dat er wel een afronding komt, komt er nog een bloedstollend vervolg.
Het optreden van de Britse politie komt er niet altijd zo best vanaf; je zou bijna denken, dat corruptie binnen hun organisatie sterk beïnvloed is door lui, zoals de Killroys. Moet Kyra niet behoorlijk vasthoudend optreden, voordat de Londense dienders niet actiever worden?
Voer voor criminologen i.o., zoals Kyra, en een welkome variant op de thrillers van o.a. Otten en Jacob Vis.