Was het net niet voor mij

Cade is een jongen die het niet al te makkelijk heeft. Hij woont op een internaat
voor kinderen die iets op hun kerfstok hebben. Alleen Cade is onschuldig, hij
gaat behoorlijk gebukt onder het verdriet dat zijn ouders hem niet geloven en hij
is verre van populair op school. Cade is erg slim en dat wordt niet gewaardeerd,
hij houdt zich dus maar vaak van de domme zodat het hopelijk niet te veel
opvalt en ze hem ook nog eens gaan pesten. Dan wordt Cade van het ene op het
andere moment naar een andere wereld getransporteerd. Hier komt hij in
aanraking met monsters, dinosaurussen en mensen uit allerlei verschillende
tijdperken. Tijd om te wennen aan zijn nieuwe omgeving heeft hij niet, want er
wordt al snel duidelijk dat hij samen met een groep andere jongeren mee moet
doen aan een gemeen en vuil spel. Dit toernooi wordt georganiseerd door een
stel mysterieuze opperheren. Wie zij zijn, weet niemand. Waarom ze zijn
uitgekozen weet ook niemand. Toch zullen ze het spel moeten meespelen, een
andere uitweg is er niet. Gaat het Cade en de anderen lukken om het toernooi
door te komen en weten ze zich er levend uit te krijgen?

“Het verdriet om wat er was gebeurd leek door zijn schedel te stuiteren, terwijl
paniek zich als een bankschroef om zijn borstkas sloot. Hoe liefdevol zijn ouders
ook waren, ze hadden de school geloofd. De politie. Dat hij het had gedaan.”-
blz.52-

De Uitverkorene op zich is absoluut een leuk verzonnen verhaal, alleen het wist
mij verder niet heel erg te raken. Ik stoorde me behoorlijk aan het continue
gewissel van de ene naar de andere tijd. Dat werd op een gegeven moment
vervelend en verwarrend voor me. Het zorgde er jammer genoeg voor dat ik
onnodig lang over het boek heb gedaan, terwijl ik echt dacht dat dit juist een
goed boek zou zijn. Taran Matharu heeft namelijk een heerlijk vloeiende en
vlotte schrijfstijl en kan zo beeldend schrijven. Dit bewees hij in zijn vorige reeks
Summone, die ik zo onwijs leuk vond. Maar helaas had ik te hoge
verwachtingen bij dit boek en viel het me juist heel erg tegen.

Bij de inleiding van het verhaal zat ik nog echt van ‘Oh yes, dit wordt leuk’, maar jammer
genoeg werd dat hoe verder ik in het boek kwam het toch net niet voor mij.
Taran schrijft absoluut nog steeds heel vlot, waar ik ook erg blij om ben. Er werd
voor mijn gevoel eigenlijk te weinig informatie losgelaten, terwijl er wel heel veel
gebeurt, waardoor het voor mij warrig werd en zelfs niet zo heel erg interessant
meer. Dat vind ik zo jammer, want deze schrijver is absoluut goed.

Ik heb het boek met moeite uitgelezen, op het einde
werd het verhaal ook duidelijker. Alleen had dat beter al wat meer door het
verhaal zelf heen kunnen laten lopen. Natuurlijk hoeft niet gelijk alles prijs
gegeven te worden, maar om een verhaal vloeiender en boeiend te laten
verlopen had ik dat zeker meer kunnen waarderen. En dan had ik er ook van
kunnen genieten, wat nu jammer genoeg niet echt het geval is geweest. Dit kan
natuurlijk volledig aan mij liggen, want dit boek wordt door velen ook goed
ontvangen. Alleen voor mij deed dit deel het ‘m niet. Hopelijk weet hij dat wel weer voor elkaar te
krijgen met het tweede deel, want natuurlijk wil ik ‘m die kans echt geven. Maar
voor nu krijgt dit boek van mij 3 sterren. Het verhaal is leuk verzonnen, vlot
geschreven en ook heus wel vermakelijk, maar het was het net niet voor mij.

Bren de Wit
Perfecte Buren


https://perfecteburenleesclub.blogspot.com/2019/09/de-uitverkorene-contender-1-taran.html