Nachtschade en Zoenoffer van Karin Slaughter waren twee van de vijf boeken die mij vergezelden op mijn vakantie naar Italië.

De eerste dag van mijn vakantie ben ik 's ochtends vroeg, op mijn nuchtere maag, aan Nachtschade begonnen. Bij nader inzien niet geheel verstandig aangezien er gelijk een gewelddadige en tot in de details beschreven verkrachting annex moord plaatsvindt. De gebeurtenis bracht mij gelijk bij mijn (ochtend)positieven, maar daardoor wist het boek mijn aandacht wel gelijk te trekken.
Één dag later, na tal van dialogen, gebeurtenissen en ontknopingen, kon ik het boek naast me neerleggen. Uit! Voor mij was Nachtschade pakkend geschreven (misschien omdat ik zelf ook vrouw ben), maar de dader viel helaas al snel te ontmaskeren. Zonde! Daarnaast werden voor mijn gevoel de beweegredenen van de dader om tot zijn gruweldaden over te gaan een beetje afgeraffeld. Dat had voor mij iets beter mogen worden uitgewerkt. Maar ondanks dat vond ik het een vlot geschreven boek met een goed verhaal. Misschien niet geheel origineel omdat er al meerdere boeken bestaan waarin religieuze fanaten moordend te werk gaan, maar dat is absoluut niet storend. Karin Slaughter geeft haar geheel eigen draai aan dit onderwerp waardoor het niet uitloopt op een cliché. De personages waren goed uitgewerkt en ook de locaties kon ik me geheel visueel voorstellen. Als ik een boek lees moet ik mij ook in die wereld kunnen verplaatsen/voortbewegen. Weg uit de realiteit en als een geest meekijken over de schouders van de personages. Die missie is volbracht.