Goed boek maar geen meesterwerk

Tja, ik vind het lastig iets over dit boek te zeggen. Voor veel neerlandici is dit zo ongeveer de bijbel. Dat vind ik zwaar overdreven. Anderen zien het als een vreselijk pretentieus boek. Ik zit daar ergens tussenin.
De mannelijke karakters zijn allemaal (vrouwonvriendelijke en zelfingenomen) Harry Mulischen. Er zit veel jatwerk in en het geheel lijkt er deels op gericht om te laten zien hoeveel Mulisch wel niet heeft gelezen/gezien en dat je daar geen school voor afgemaakt hoeft te hebben. Daar staat dan weer tegenover dat het in een mooie stijl geschreven is, vol mooie beschrijvingen/sfeer en een spanning/plot die ergens tussen Dan Brown en Umberto Eco in hangt. En al is er veel jatwerk: het zijn wel gejatte pareltjes.
De plot vond ik bij vlagen interessant en diepgaand (Eco) en bij vlagen vergezocht of juist plat (Brown). Het geklets van de engelen had van mij niet zo gehoeven, en het laatste (normale) hoofdstuk vond ik plottechnisch misschien wel logisch, maar ook nogal teleurstellend en vreemd genoeg plat (wellicht omdat de soms interessante existentialistische overdenkingen hier opeens worden weggevaagd tot een 'vaarwel' van het geloof, iets dat naar mijn mening een stuk minder interessant is, maar dat komt wellicht omdat ik zelf ongelovig ben).
Ik geef vier sterren, maar het hadden er ook drie kunnen zijn.