Openhartig, kwetsbaar en krachtig.

Mariska schrijft helder, vlot en nodigt je vanaf bladzijde 1 uit om door te lezen. Mariska neemt je mee in het leven van Ileana, kunstenares, die portretten schildert tijdens de coronacrisis. Ze vraagt zich af, klopt het wat ik zie, of ziet men toch liever een verbeterde versie van zichzelf. Een fascinerend verhaal waarbij we een intiem inkijkje krijgen in het leven van Ileana en de vragen die zij zich stelt hoe zich te verhouden tot de ander. Doet ze mee om het beeld van de ander te verzachten of houdt zij zich vast aan haar eigen waarneming. Het is een worsteling van iemand die trouw wilt blijven aan haar eigen waarneming met al haar twijfels, onzekerheid en standvastigheid. Naast de worsteling van Ileana hoe trouw te blijven aan haar eigen waarneming zonder de ander pijn te doen, loopt als een rode draad door het boek de rouw van haar zeer geliefde vriendin Annette. Zeer voelbaar beschrijft Mariska het proces van afscheid, maar ook hoe Annette een belangrijke plek houdt in het leven van Ileana. Uiteindelijk lijkt Ileana de ruimte te hebben gevonden om te kunnen zijn wie ze is en hier ook trots op is. Het is een boek die uitnodigt kritische vragen te stellen aan jezelf en je eigen waarneming.