Spanning in een desolate omgeving in Zweden

De Zilverweg van Stina Jackson brengt ons naar een desolate omgeving in Zweden. Drie jaar geleden is de 17 jarige Lina, de dochter van Lelle verdwenen. Lelle heeft het nooit opgegeven en zoekt iedere dag naar zijn dochter. Lelle verwaarloosd zichzelf, rookt te veel, slaapt nauwelijks en is iedere nacht op de weg op om Lina te zoeken. Inmiddels heeft zijn vrouw hem verlaten en zij is verder gegaan met haar leven.

In deze verlaten streek komt Meja wonen met haar moeder. Haar moeder is labiel en ze verhuizen wel meer dan 30 keer. Nu heeft haar moeder weer een nieuwe vriend, via het internet gevonden. Meja vindt het verschrikkelijk daar te wonen. Op een dag ontmoet ze Carl-Johan en zijn broers. Zij leven zelfvoorzienend en school daar doen ze niet aan. Alles wat ze moeten leren dan leren ze van het werken op het land. Meja vindt het daar erg mooi en als ze ontdekt dat de nieuwe vriend van haar moeder in een schuurtje porno verzameld, is ze snel vertrokken. Ze gaat wonen bij Carl-Johan.

‘Waarom heb je je telefoon weggedaan? Nou, gewoon. Nu hoef je niet meer te klagen over de rekening. Silje boog zich naar haar toe, fluisterde. Is het een soort sekte die ze hier hebben? Hebben ze Carl-Johan als lokaas gebruikt om je binnen te halen?’

Op een dag wordt Lelle opgeschrikt van het nieuws dat er een meisje is verdwenen. Ze was aan het kamperen. Overeenkomsten zijn er genoeg met Lelle’s dochter. Ze lijken zelfs op elkaar. De politie tast ook deze keer in het duister. Maar Lelle geeft niet op en krijgt nieuwe energie omdat hij weet dat dit dezelfde ontvoerder is.

Een desolate omgeving in Zweden. Een vader die alles op alles zet om zijn dochter te vinden en daarbij vergeet dat hij zelf leeft. Meja, die met haar labiele moeder gaat wonen bij een internet-vriend. Een zelfvoorzienende familie die geen contacten heeft met de buitenwereld.
Al deze bijzondere mensen maken het boek De Zilverweg tot een spannende Zweedse thriller. De personages zijn mooi beschreven. Je krijgt een goede kijk op het leven van deze personages en waarom ze op deze manier in het leven staan.

‘Mijn moeder is meer een soort kind. Ik heb altijd voor haar moeten zorgen.
Maar nu heb je Carl-Johan. En ons.
Meja glimlachte met haar gezicht naar het gras.
Dat is het enige wat ik mis, ging Göran verder.
Een vriendin. Iemand om alles mee te delen.’