spannend en origineel verhaal!

Als je vorige boek, HEX, is bejubeld door ‘master of suspense’ Stephen King en je er internationaal succes mee hebt verworven, dan is het schrijven van je volgende boek op zijn zachtst gezegd een uitdaging. De verwachtingen voor Echo waren dan ook hooggespannen. Ik kan alvast verklappen dat Thomas Olde Heuvelt die verwachtingen heeft waargemaakt.

In Echo trekt Nick Grevers, een ervaren klimmer, de Zwitserse Alpen in met zijn maat Augustin. Als ze de Maudit ontwaren, een mysterieuze berg waar niemand iets over lijkt te weten of bereid lijkt te zijn informatie over te verstrekken, zijn ze vastbesloten deze reus te beklimmen. Er gebeuren tijdens de tocht omhoog echter dingen die niet te verklaren zijn en ze voelen de dreiging die om hen heen hangt. Hun angst wordt werkelijkheid als er een incident plaatsvindt waarbij Augustin om het leven komt en Nick gewond raakt. Als Nick in het ziekenhuis bijkomt uit zijn coma, is zijn hoofd in het verband en blijkt hij gruwelijk verminkt te zijn. Zijn partner Sam merkt al snel dat er meer veranderd is aan Nick dan alleen zijn uiterlijk. Hij is vastbesloten om Nick te helpen en wil weten wat er precies op de berg is gebeurd. Want het mag dan zo zijn dat Nick en Augustin de Maudit wilden bedwingen, maar wat als de rollen zijn omgedraaid? Sam gaat op onderzoek uit en ontrafelt beetje bij beetje het geheim van de Maudit. De vraag is alleen of hij daarmee het kwaad dat zich gemanifesteerd heeft kan stoppen.

In de proloog krijg je als lezer een voorproefje van wat er verderop in het boek te gebeuren staat en daarmee wordt duidelijk dat hier heel wat ijzingwekkende momenten aan vooraf zullen gaan. Vervolgens begint het verhaal, verteld door Nick. Olde Heuvelt, die zelf in zijn vrije tijd ook graag bergen beklimt, beschrijft haarfijn de schoonheid van het berglandschap, de kick die de fysieke inspanning én de spanning oplevert, maar ook de schaduwkant die hieraan vastzit. Vanaf het moment dat Nick in het ziekenhuis is beland, krijgt vooral Sam het woord. Dat is heel fijn, want de vragen die Sam heeft, heb je zelf als lezer ook en je wilt dat hij opschiet met zijn onderzoek; niet alleen om antwoorden te krijgen, maar ook omdat je vermoedt dat er iets vreselijks te gebeuren staat wat misschien nog te voorkomen is.

Echo is een thriller, een roman en een horrorstory ineen. Olde Heuvelt schrijft zo spannend en beeldend dat je dit boek, met zijn 600+ pagina’s, niet makkelijk kan wegleggen. Ook zitten er verschillende lagen in Echo die het waard zijn om te overdenken. Sommige alinea’s zijn zelfs bijna poëtisch. Op een gegeven moment zegt Nick bijvoorbeeld:
“In dat gezicht heeft de ontmenselijking toegeslagen. Het is het gezicht van iets ouds, en ik hoef niet naar de zwarte zuil achter hem te kijken om te weten dat ik rechtstreeks naar het gezicht van de Maudit kijk.”
Ook in de overwegingen van Sam valt de schoonheid van sommige zinnen op: “Ze zeggen wel eens dat kwade dingen een imprint achterlaten in het weefsel van de werkelijkheid. Dat hevige emoties uit het verleden echo’s hebben die nagalmen in het hier en nu.” Het zijn uitspraken die later allemaal op zijn plek vallen.

Olde Heuvelt heeft het talent om mysterieuze gebeurtenissen en verhalen zo te vervlechten met de moderne realiteit, dat het zomaar echt zou kunnen gebeuren en dat maakt het alleen maar beklemmender. Ook omdat de dilemma’s waar Sam mee worstelt universeel zijn; wat doe je en wat moet je absoluut niet doen uit naam van de liefde? Je voelt je daardoor verbonden met de hoofdrolspelers.

Ik vond Echo een prachtig geschreven, beeldend boek. Origineel en gelaagd met uitgesponnen karakters en een spanningsboog die tot op het eind vastgehouden wordt. Dit boek is een klassieker, de auteur een blijver. Vijf sterren.

Carlita van Rossum
De Perfecte Buren