Recensie Alles te verliezen

Het boek begint met een mooie rouwadvertentie. Zou het echt? Nee, dat zou te gemakkelijk zijn. Toch?
Het verhaal gaat van start. Een verhaal over een 32-jarige vrouw, Claire, die haar leven op de rails heeft, met twee mooie kinderen, een liefhebbende echtgenoot, en een mooi huis op een prachtlocatie. Ze leidt dus een idyllisch leven. Of zo lijkt het, want wat gebeurt er onder die façade?
Claire heeft een verleden wat je steeds beter leert kennen, een verleden waar ze veel van geleerd heeft, en erkent. Maar ze schreeuwt het ook niet van de daken. Ze heeft haar redenen om het te verzwijgen.
Dan komt haar ex, een crimineel, weer terug op toneel. Hij zoekt haar op en speelt meteen een hoofdrol in haar leven. Ze kon hem niet vergeten, en de spanning begint dan ook daar.

Marius zit in Claire's bloed, hij is onder haar huid gekropen toen ze hem leerde kennen, en ze kon hem niet goed loslaten. Ze heeft het verleden niet goed afgesloten, al denkt ze van wel. Marius kruipt zelfs bij mij onder huid, en laat een eigenaardig gevoel bij me achter, niet goed wetende wat ik er van moet verwachten. Deze spanning voelt wel erg lekker, zoals het een literaire/psychologische thriller betaamt. Ik werd verschillende keren op een verkeerd been gezet, vooral richting einde. Er zitten situaties tussen die bij mij weerzin opwekten met de gedachte: Dat zal toch niet zeker?, want ik had mijn eigen gedachten erbij natuurlijk.
Het plot is dus zeer zeker een fijn plot.Je hebt tot de laatste dertig pagina's nog geen idee hoe het zou moeten aflopen. Ik vind dat zeer prettig, en ook zeker spannend.
Claire is erg geloofwaardig neergezet, ze is mens, heeft een verleden waar je niet trots op hoeft te zijn, maar erkent het wel. Ze heeft haar fouten gemaakt. Ze is erg nuchter, en ik kan dan ook heerlijk met haar meeleven.
Haar grote liefde van 10 jaar terug is er weer, en ze verlangt naar hem, ondanks dat ze dat niet wil, ze wil hem voelen, ruiken, veroveren, maar is reëel. Is hij nog dezelfde man of is hij veranderd? Je voelt de psychische en lichamelijk spanning die Claire zo onrustig maakt, en het maakte mij ook onrustig. Ik wilde verder lezen, lezen hoe het afloopt.

Ook Marius is heel menselijk neergezet. Ondanks de crimineel die in hem huist, heeft ie ook goede eigenschappen. De schrijfster zet die dan ook zo in, dat je sympathie begint te krijgen voor deze man. En dat vind ik een knappe wending. Maar hoe gaat het verder..

Al met al een lekker weg lees verhaal, met een leuk plot, en een heerlijke onderhuidse spanning. Ik heb me laten meenemen in de belevingswereld van Claire en haar leven, haar verleden en heden, en het circuit waarin ze verkeerde. Het maakte me nieuwsgierig, wilde verder en meer. Tot nu toe de beste Verhoef die ik heb gelezen.